Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εξήγηση Εδαφίων της Αγίας Γραφής

Ρωμαίους 12:12—«Η Ελπίδα να σας Δίνει Χαρά. Να Έχετε Υπομονή στις Δοκιμασίες. Να Επιμένετε στην Προσευχή»

Ρωμαίους 12:12—«Η Ελπίδα να σας Δίνει Χαρά. Να Έχετε Υπομονή στις Δοκιμασίες. Να Επιμένετε στην Προσευχή»

 «Να χαίρεστε σε σχέση με την ελπίδα. Να υπομένετε στη θλίψη. Να εγκαρτερείτε στην προσευχή».—Ρωμαίους 12:12, Μετάφραση Νέου Κόσμου.

 «Η ελπίδα να σας δίνει χαρά. Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες. Να επιμένετε στην προσευχή».—Ρωμαίους 12:12, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα.

Ρωμαίους 12:12—Σημασία

 Σε αυτό το εδάφιο, ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους Χριστιανούς στη Ρώμη να ακολουθήσουν τρία βήματα που θα τους βοηθούσαν να παραμένουν πιστοί παρά τον διωγμό και άλλες δυσκολίες.

 «Να χαίρεστε σε σχέση με την ελπίδα». Οι Χριστιανοί έχουν τη θαυμάσια ελπίδα της αιώνιας ζωής—μερικοί στον ουρανό και οι περισσότεροι σε μια παραδεισένια γη. (Ψαλμός 37:29· Ιωάννης 3:16· Αποκάλυψη 14:1-4· 21:3, 4) Σύμφωνα με αυτή την ελπίδα, η Βασιλεία του Θεού a θα λύσει όλα τα προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:10) Όσοι λατρεύουν τον Θεό μπορούν να είναι χαρούμενοι ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν κακουχίες επειδή είναι βέβαιοι ότι η ελπίδα τους είναι εγγυημένη και ότι η υπομονή τους θα φέρει την επιδοκιμασία του Θεού.—Ματθαίος 5:11, 12· Ρωμαίους 5:3-5.

 «Να υπομένετε στη θλίψη». Το ρήμα ὑπομένω χρησιμοποιείται συχνά στην Αγία Γραφή με την έννοια «παραμένω αντί να τραπώ σε φυγή· είμαι καρτερικός· παραμένω σταθερός». Οι ακόλουθοι του Χριστού “δεν είναι μέρος του κόσμου”. b Κατά συνέπεια, αναμένουν διωγμό και επομένως χρειάζονται υπομονή. (Ιωάννης 15:18-20· 2 Τιμόθεο 3:12) Όταν ένας Χριστιανός υπηρετεί σταθερά τον Θεό παρά τις δοκιμασίες, ενισχύεται η πίστη του ότι ο Θεός τελικά θα τον ανταμείψει. (Ματθαίος 24:13) Ως αποτέλεσμα, αυτή η πίστη τον καθιστά ικανό να υπομένει δυσκολίες με μακροθυμία και χαρά.—Κολοσσαείς 1:11.

 «Να εγκαρτερείτε στην προσευχή». Προκειμένου να παραμείνουν πιστοί στον Θεό, οι Χριστιανοί λαβαίνουν επανειλημμένα την προτροπή να συνεχίσουν να προσεύχονται. (Λουκάς 11:9· 18:1) Αναζητούν διαρκώς την καθοδηγία του Θεού και βασίζονται σε εκείνον σε όλους τους τομείς της ζωής τους. (Κολοσσαείς 4:2· 1 Θεσσαλονικείς 5:17) Είναι πεπεισμένοι ότι ο Θεός θα ικανοποιήσει τα αιτήματά τους επειδή υπακούν στις εντολές του και κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να τον ευαρεστούν. (1 Ιωάννη 3:22· 5:14) Γνωρίζουν επίσης ότι, αν εμμένουν στην προσευχή, ο Θεός θα τους δίνει τη δύναμη που χρειάζονται για να παραμείνουν πιστοί υπό οποιεσδήποτε δοκιμασίες.—Φιλιππησίους 4:13.

Ρωμαίους 12:12—Συμφραζόμενα

 Ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς τους Χριστιανούς που ζούσαν στη Ρώμη γύρω στο 56 Κ.Χ. Στο 12ο κεφάλαιο αυτής της επιστολής, παρέχει πρακτικές συμβουλές σχετικά με το πώς να εκδηλώνει κάποιος Χριστιανικές ιδιότητες, πώς να συμπεριφέρεται στους ομοπίστους του και σε άλλους, καθώς και πώς να αντιδρά ειρηνικά όταν διώκεται. (Ρωμαίους 12:9-21) Αυτές οι συμβουλές ήταν επίκαιρες για τους Χριστιανούς στη Ρώμη, επειδή σύντομα θα αντιμετώπιζαν βίαιη εναντίωση.

 Λίγα χρόνια αργότερα, το 64 Κ.Χ., μια μεγάλη πυρκαγιά έσπειρε τον όλεθρο στη Ρώμη. Διέρρευσε η φήμη ότι υπεύθυνος ήταν ο Αυτοκράτορας Νέρων. Σύμφωνα με τον Τάκιτο, έναν Ρωμαίο ιστορικό, ο Νέρων προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του επιρρίπτοντας την ευθύνη στους Χριστιανούς. Προφανώς, αυτό οδήγησε σε ένα τεράστιο κύμα διωγμού εναντίον των Χριστιανών. Η συμβουλή του Παύλου σχετικά με το πώς να υπομένουν διωγμό τούς βοήθησε να αντιμετωπίσουν εκείνη τη δύσκολη περίοδο με πίστη και αξιοπρέπεια. (1 Θεσσαλονικείς 5:15· 1 Πέτρου 3:9) Το παράδειγμά τους είναι άξιο μίμησης για όσους υπηρετούν τον Θεό σήμερα.

 Δείτε αυτό το σύντομο βίντεο ώστε να αποκτήσετε μια γενική εικόνα της επιστολής προς τους Ρωμαίους.

a Η Βασιλεία του Θεού είναι η ουράνια κυβέρνηση που έχει εγκαθιδρύσει ο Θεός ώστε να επιτελέσει το θέλημά του για τη γη. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο άρθρο «Τι Είναι η Βασιλεία του Θεού;»

b Στην Αγία Γραφή, ο όρος «κόσμος» μπορεί να αναφέρεται στην ανθρώπινη κοινωνία που είναι αποξενωμένη από τον Θεό.