Γεννήθηκα στη Σιουδάδ Μάντε, μια πανέμορφη περιοχή στην πολιτεία Ταμαουλίπας του Μεξικού. Γενικά, οι κάτοικοι της πόλης είναι γενναιόδωροι και καλοσυνάτοι. Δυστυχώς όμως, λόγω του οργανωμένου εγκλήματος, η περιοχή ήταν πολύ επικίνδυνη.

Ήμουν το δεύτερο από τέσσερα αγόρια. Οι γονείς μου με βάφτισαν στην Καθολική Εκκλησία, και αργότερα συμμετείχα στη χορωδία της ενορίας. Ήθελα να ευαρεστώ τον Θεό επειδή έτρεμα στη σκέψη ότι θα με έκρινε και θα καιγόμουν αιώνια στην κόλαση.

Όταν ήμουν πέντε χρονών, ο πατέρας μου μας εγκατέλειψε. Αυτό το γεγονός με βύθισε στη θλίψη και δημιούργησε ένα κενό μέσα μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μας άφησε ενώ εμείς τον αγαπούσαμε τόσο πολύ. Η μητέρα μου αναγκάστηκε να δουλεύει ώρες ατελείωτες εκτός σπιτιού για να προμηθεύει τα προς το ζην σε εμάς τους τέσσερις.

Εγώ εκμεταλλευόμουν την κατάσταση και το έσκαγα από το σχολείο για να κάνω παρέα με μεγαλύτερα παιδιά. Αυτά με έμαθαν να βρίζω, να καπνίζω, να κλέβω και να χτυπάω με τις γροθιές μου. Επειδή μου άρεσε να εξουσιάζω τους άλλους, έμαθα πυγμαχία, πάλη και πολεμικές τέχνες, καθώς επίσης πώς να χρησιμοποιώ όπλα. Εξελίχθηκα σε βίαιο έφηβο. Συχνά εμπλεκόμουν σε ανταλλαγές πυροβολισμών, και αρκετές φορές με άφησαν αιμόφυρτο στον δρόμο, θεωρώντας ότι ήμουν νεκρός. Πόσο πρέπει να πονούσε η μητέρα μου όταν με έβρισκε σε αυτή την κατάσταση και έπρεπε να με πάρει και να με πάει επειγόντως στο νοσοκομείο!

Όταν ήμουν 16 χρονών, μας επισκέφτηκε ένας παιδικός μου φίλος, ο Χόρχε. Μας είπε ότι ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά και είχε ένα σημαντικό άγγελμα για εμάς. Άρχισε να εξηγεί τις πεποιθήσεις του χρησιμοποιώντας την Αγία Γραφή. Εγώ δεν την είχα διαβάσει ποτέ και ενθουσιάστηκα όταν έμαθα το όνομα του Θεού και τους σκοπούς του. Ο Χόρχε μάς πρότεινε να μελετήσουμε τη Γραφή μαζί του, και εμείς δεχτήκαμε.

Ένιωσα βαθιά ανακούφιση όταν έμαθα την αλήθεια για την πύρινη κόλαση—ότι δεν αποτελεί Γραφική διδασκαλία. (Ψαλμός 146:4· Εκκλησιαστής 9:5) Από εκείνη τη στιγμή, έπαψα να έχω νοσηρό φόβο για τον Θεό.  Απεναντίας, άρχισα να τον βλέπω ως στοργικό Πατέρα ο οποίος θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του.

Καθώς προόδευα στη Γραφική μου μελέτη, διέκρινα την ανάγκη να κάνω αλλαγές στην προσωπικότητά μου. Έπρεπε να καλλιεργήσω ταπεινοφροσύνη και να μην καταφεύγω πια στη βία. Με βοήθησε η συμβουλή του εδαφίου 1 Κορινθίους 15:33. Εκεί αναφέρεται: «Οι κακές συναναστροφές φθείρουν τις ωφέλιμες συνήθειες», ή αλλιώς τις καλές ηθικές αρχές. Συνειδητοποίησα ότι, αν ήθελα να μεταμορφώσω την προσωπικότητά μου, έπρεπε να σταματήσω τη συναναστροφή με όσους με επηρέαζαν αρνητικά. Αντικατέστησα λοιπόν τους παλιούς μου φίλους με άτομα που ανήκαν στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία​—άτομα που δεν έλυναν τις διαφορές τους με τις γροθιές τους ή με άλλους βίαιους τρόπους, αλλά εφαρμόζοντας Γραφικές αρχές.

Κάποια άλλη Γραφική περικοπή που με επηρέασε βαθιά ήταν τα εδάφια Ρωμαίους 12:17-19, τα οποία αναφέρουν: «Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν. . . . Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους. Να μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας, . . . διότι είναι γραμμένο: “Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά”». Τελικά αποδέχτηκα το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θα χειριστεί τις αδικίες με τον δικό του τρόπο και στον δικό του καιρό. Σιγά σιγά, άλλαξα τον βίαιο τρόπο ζωής μου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι συνέβη ένα βράδυ ενώ επέστρεφα στο σπίτι. Μερικοί νεαροί από μια πρώην αντίπαλη συμμορία μού επιτέθηκαν, και ο αρχηγός τους με χτύπησε στην πλάτη φωνάζοντας: «Υπερασπίσου τον εαυτό σου!» Εκείνη τη στιγμή, έκανα μια σύντομη προσευχή στον Ιεχωβά ζητώντας του να με βοηθήσει να υπομείνω την επίθεση. Παρότι ένιωσα πολύ έντονα την παρόρμηση να ανταποδώσω, αντί για αυτό κατάφερα να ξεφύγω. Την επόμενη μέρα, συνάντησα τον αρχηγό της συμμορίας μόνο του. Ξεχείλιζα από εκδικητικό θυμό, αλλά ικέτευσα πάλι σιωπηλά τον Ιεχωβά να με βοηθήσει να ασκήσω αυτοέλεγχο. Προς έκπληξή μου, ο νεαρός ήρθε κατευθείαν προς το μέρος μου και είπε: «Συγνώμη για ό,τι έγινε χτες βράδυ. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να γίνω σαν εσένα. Θέλω να μελετήσω τη Γραφή». Πόσο χάρηκα που κατάφερα να ελέγξω τον θυμό μου! Χάρη σε αυτό, άρχισε να μελετάει και εκείνος τη Γραφή.

Δυστυχώς, οι υπόλοιποι στην οικογένειά μου σταμάτησαν τη Γραφική τους μελέτη εκείνη την εποχή. Εγώ όμως πήρα τη σταθερή απόφαση να συνεχίσω να μελετάω και να μην αφήσω κανέναν και τίποτα να μου σταθεί εμπόδιο. Ήξερα ότι η τακτική συναναστροφή με τον λαό του Θεού θα γιάτρευε τις συναισθηματικές μου πληγές και θα μου παρείχε την οικογένεια που είχα τόσο ανάγκη. Εξακολούθησα να προοδεύω, και βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά το 1991.

Παλιά ήμουν γεμάτος πικρία, αυταρχικός και βίαιος. Αλλά ο Λόγος του Θεού έχει μεταμορφώσει εντελώς τη ζωή μου. Τώρα μεταδίδω το ειρηνικό άγγελμα της Γραφής σε όποιον θέλει να το ακούσει. Έχω το προνόμιο να υπηρετώ ως ολοχρόνιος διάκονος τα τελευταία 23 χρόνια.

Για κάποιο διάστημα, πρόσφερα εθελοντική εργασία στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μεξικό. Εκεί, γνώρισα την Κλαούντια, μια πολύ δυναμική νεαρή Χριστιανή, και παντρευτήκαμε το 1999. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Ιεχωβά που με έχει ευλογήσει με αυτή την όσια σύντροφο!

Υπηρετήσαμε μαζί σε μια εκκλησία μεξικανικής νοηματικής, βοηθώντας κωφούς να μάθουν για τον Ιεχωβά. Αργότερα, προσκληθήκαμε να μετακομίσουμε στην Μπελίζ για να διδάξουμε τη Γραφή στους κατοίκους της χώρας. Παρότι η ζωή μας εδώ είναι πολύ πιο απλή, έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν θα την αλλάζαμε με τίποτα.

Με τον καιρό, η μητέρα μου άρχισε πάλι να μελετάει τη Γραφή και βαφτίστηκε. Επίσης, ο μεγάλος μου αδελφός, η σύζυγός του και τα παιδιά τους είναι πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά. Και μερικοί από τους παλιούς μου φίλους στους οποίους μετέδωσα το άγγελμα της Βασιλείας υπηρετούν τώρα τον Ιεχωβά.

Δυστυχώς, κάποια μέλη της οικογένειάς μου έχασαν τη ζωή τους επειδή δεν άλλαξαν τον βίαιο χαρακτήρα τους. Αν είχα συνεχίσει και εγώ στην ίδια πορεία, πιθανότατα θα είχα καταλήξει όπως εκείνοι. Είμαι ευγνώμων στον Ιεχωβά που με έφερε κοντά σε εκείνον και στους λάτρεις του, οι οποίοι με δίδαξαν με υπομονή και καλοσύνη να εφαρμόζω τις Γραφικές αρχές στη ζωή μου.