Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Μπορούν οι Γυναίκες να Είναι Διάκονοι;

«ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ αλλά και με εξοργίζει το γεγονός ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα για τις γυναίκες στο ζήτημα της χειροτονίας», έγραψε κάποια Καθολική κυρία στην εφημερίδα USA Today. Πολλοί συμμερίζονται την άποψή της. Στο κάτω κάτω, σε άλλες θρησκείες υπάρχουν γυναίκες που υπηρετούν με την ιδιότητα του διακόνου, του ιερέα, του επισκόπου ή του ραβίνου.

Και οι δύο πλευρές σε αυτή την αντιλογία​—τόσο οι θρησκείες που απαγορεύουν στις γυναίκες να είναι διάκονοι όσο και εκείνες που τους επιτρέπουν να κηρύττουν από του άμβωνος—​ισχυρίζονται ότι ενεργούν σύμφωνα με τις Γραφές. Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν υποστηρίζει καμία από τις δύο αυτές απόψεις. Γιατί το λέμε αυτό; Για να απαντήσουμε, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε πώς χρησιμοποιεί η Γραφή τη λέξη «διάκονος».

Οι Διάκονοι του Πρώτου Αιώνα

Τι σας φέρνει στο νου η λέξη «διάκονος»; Στη διάνοια πολλών έρχεται αμέσως η εικόνα ενός ιερωμένου, άντρα ή γυναίκας, που προΐσταται σε ένα εκκλησίασμα με σκοπό την απόδοση λατρείας. Εντούτοις, η Γραφή χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη με ευρύτερη έννοια. Παραδείγματος χάρη, ο απόστολος Παύλος αποκάλεσε κάποια Χριστιανή, τη Φοίβη, «αδελφή μας, που είναι διάκονος της εκκλησίας η οποία βρίσκεται στις Κεγχρεές».​—Ρωμαίους 16:1.

Φαντάζεστε τη Φοίβη να στέκεται ενώπιον της εκκλησίας στις Κεγχρεές και να προΐσταται σε μια θρησκευτική σύναξη; Τι είδους διακονία πρόσφερε άραγε η Φοίβη; Ο Παύλος έγραψε στην επιστολή του προς τους Φιλιππησίους ότι κάποιες γυναίκες “αγωνίστηκαν μαζί του για τη διάδοση του ευαγγελίου”.​—Τα πλάγια γράμματα δικά μας· Φιλιππησίους 4:2, 3, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα.

Ο κύριος τρόπος με τον οποίο διέδιδαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα “το ευαγγέλιο” ήταν «δημόσια και από σπίτι σε σπίτι». (Πράξεις 20:20) Όσοι ασχολούνταν με αυτό το έργο ήταν διάκονοι. Σε αυτούς περιλαμβάνονταν και γυναίκες όπως η Πρίσκιλλα η οποία, μαζί με το σύζυγό της, “εξέθεσε πιο ορθά την οδό του Θεού” σε έναν θεοφοβούμενο άντρα που δεν είχε βαφτιστεί ακόμη ως Χριστιανός. (Πράξεις 18:25, 26) Σαν τη Φοίβη, η Πρίσκιλλα ήταν προφανώς αποτελεσματική διάκονος​—όπως και πολλές άλλες γυναίκες.

Αξιότιμος Ρόλος

Μήπως η δημόσια διακονία ήταν ένας κατώτερος διορισμός, ένα υποδεέστερο καθήκον που ανατιθόταν στις γυναίκες ενώ οι άντρες επιτελούσαν το σημαντικό έργο της ηγεσίας στην εκκλησία; Όχι βέβαια, και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, η Γραφή διασαφηνίζει ότι όλοι οι Χριστιανοί​—περιλαμβανομένων και των αντρών που έχουν βαριές ευθύνες στην εκκλησία—​έπρεπε να συμμετέχουν στη δημόσια διακονία. (Λουκάς 9:1, 2) Δεύτερον, η δημόσια διακονία ήταν και εξακολουθεί να είναι ο κύριος τρόπος με τον οποίο οι Χριστιανοί και των δύο φύλων εκπληρώνουν την εντολή  που έδωσε ο Ιησούς να “κάνουν μαθητές από όλα τα έθνη, . . . διδάσκοντάς τους”.​—Ματθαίος 28:19, 20.

Ορισμένες γυναίκες στην εκκλησία έχουν και έναν άλλον ζωτικό ρόλο. Ο Παύλος έγραψε: «Οι ηλικιωμένες γυναίκες ας . . . διδάσκουν το καλό· για να συνετίζουν τις νεαρές γυναίκες ώστε αυτές να αγαπούν τους συζύγους τους, να αγαπούν τα παιδιά τους». (Τίτο 2:3, 4) Επομένως, οι ώριμες γυναίκες οι οποίες διαθέτουν πείρα στο Χριστιανικό τρόπο ζωής έχουν το προνόμιο να βοηθούν τις νεότερες και λιγότερο έμπειρες γυναίκες να αποκτήσουν ωριμότητα. Και αυτός ο ρόλος επίσης είναι αξιότιμος και βαρυσήμαντος.

Διδασκαλία στην Εκκλησία

Πουθενά, όμως, δεν λέει η Γραφή ότι οι γυναίκες πρέπει να στέκονται ενώπιον της εκκλησίας για να διδάσκουν. Αντιθέτως, ο απόστολος Παύλος είπε ότι «οφείλουν στις συνάξεις να σιωπούν». Γιατί; Όπως έγραψε ο Παύλος, ένας λόγος είναι για να γίνονται τα πράγματα «με ευπρέπεια και τάξη». (1 Κορινθίους 14:34, 40, ΜΠΚ) Για να λειτουργεί ομαλά η εκκλησία, ο Θεός ανέθεσε το ρόλο της διδασκαλίας σε μια ομάδα ατόμων. Προσέξτε, ωστόσο, ότι το προνόμιο του επισκόπου δεν δίνεται σε κάποιον απλώς και μόνο επειδή είναι άντρας​—δίνεται μόνο στους άντρες που έχουν όντως τα ανάλογα προσόντα. a​—1 Τιμόθεο 3:1-7· Τίτο 1:5-9.

Μήπως ο ρόλος που έχει αναθέσει ο Θεός στις γυναίκες είναι κατώτερος; Όχι. Θυμηθείτε ότι ο Ιεχωβά Θεός τις διορίζει σε μια υψηλή αποστολή​—να δίνουν δημόσια μαρτυρία για εκείνον. (Ψαλμός 68:11) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, άντρες και γυναίκες, με τη δημόσια διακονία που επιτελούν, έχουν βοηθήσει εκατομμύρια ανθρώπους να φτάσουν σε μετάνοια προκειμένου να σωθούν. (Πράξεις 2:21· 2 Πέτρου 3:9) Αυτό δεν είναι διόλου μικρό επίτευγμα!

Η διευθέτηση σχετικά με τους ρόλους των αντρών και των γυναικών προάγει την ειρήνη, ενώ ταυτόχρονα αποδίδει τιμή και στα δύο φύλα. Για παράδειγμα, τα μάτια και τα αφτιά εκπληρώνουν συμπληρωματικούς ρόλους καθώς βοηθούν έναν πεζό να διασχίσει κάποιον πολυσύχναστο δρόμο. Παρόμοια, όταν οι άντρες και οι γυναίκες κάνουν το θέλημα του Θεού σύμφωνα με τους αντίστοιχους ρόλους που τους έχουν ανατεθεί, ο Θεός ευλογεί την εκκλησία με ειρήνη.​—1 Κορινθίους 14:33· Φιλιππησίους 4:9. b

[Υποσημειώσεις]

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

● Πώς δίδασκαν οι γυναίκες στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία;​—Πράξεις 18:26.

● Ποιοι διορίζονται επίσκοποι στην εκκλησία;​—1 Τιμόθεο 3:1, 2.

● Πώς θεωρεί ο Θεός τη διακονία των Χριστιανών γυναικών σήμερα;​—Ψαλμός 68:11.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 29]

«Ο Ιεχωβά δίνει τα λόγια· οι γυναίκες που λένε τα καλά νέα είναι μεγάλο στράτευμα».​—ΨΑΛΜΟΣ 68:11