خدا در دورانی که کتاب مقدّس نگاشته می‌شد،‏ روزه‌داری همراه با انگیزهٔ صحیح را می‌پذیرفت.‏ اما اگر شخص با انگیزهٔ غلط روزه می‌گرفت،‏ مورد رضایت خدا واقع نمی‌شد.‏ با وجود این،‏ کتاب مقدّس روزه‌داری را در زمان ما امری دلخواه می‌داند و ما را به روزه‌داری مجبور نمی‌سازد یا منع نمی‌کند.‏

•   هنگام درخواست کمک و راهنمایی از خدا.‏ کسانی که به اورشلیم سفر می‌کردند،‏ روزه می‌گرفتند تا نشان دهند که برای درخواست‌هایشان انگیزهٔ صحیحی دارند.‏ (‏عِزرا ۸:‏۲۱-‏۲۳‏)‏ همچنین پولُس و بَرنابا گاهی به هنگام منصوب کردن پیران مسیحی در جماعات تصمیم گرفتند که روزه بگیرند.‏—‏اعمال ۱۴:‏۲۳‏.‏

•   هنگام آغاز خدمت به خدا.‏ عیسی بعد از تعمیدش برای ۴۰ روز روزه گرفت تا خودش را برای انجام خواست خدا در طی خدمتش آماده نماید.‏—‏لوقا ۴:‏۱،‏ ۲‏.‏

•   هنگام ابراز پشیمانی از گناه.‏ خدا از زبان یوئیل نبی به اسرائیلیان بی‌وفا گفت:‏ «با تمامی دل خود،‏ و با روزه و گریه و ماتم،‏ نزد من بازگشت کنید.‏»—‏یوئیل ۲:‏۱۲-‏۱۵‏.‏

•   هنگام برگزاری روز کفّاره.‏ شریعتی که خدا به قوم اسرائیل داد شامل روزه‌داری در روز کفّاره a بود.‏ (‏لاویان ۱۶:‏۲۹-‏۳۱‏)‏ روزه‌داری در این روز مناسب و بجا بود چون به اسرائیلیان یادآوری می‌کرد که آنها ناکامل و نیازمند بخشش خدا می‌باشند.‏

•   تظاهر به دینداری.‏ عیسی تعلیم داد که روزه گرفتن باید موضوعی شخصی و خصوصی بین فرد و خدا باشد.‏—‏مَتّی ۶:‏۱۶-‏۱۸‏.‏

•   تظاهر به درستکاری.‏ روزه‌داری موجب برتری اخلاقی یا روحانی شخص نمی‌شود.‏—‏لوقا ۱۸:‏۹-‏۱۴‏.‏

•   جبران گناهان عمدی.‏ (‏اِشَعْیا ۵۸:‏۳،‏ ۴‏)‏ خدا فقط روزه‌هایی را می‌پذیرفت که با اطاعت و توبهٔ قلبی شخص برای گناهانش همراه بود.‏

•   انجام تشریفات دینی.‏ (‏اِشَعْیا ۵۸:‏۵-‏۷‏)‏ در این رابطه،‏ خدا مانند پدری است که وقتی فرزندش تنها از روی اجبار و وظیفه و نه از دل کاری را انجام می‌دهد،‏ ناخشنود می‌شود.‏

 خیر.‏ خدا از اسرائیلیان خواست که در روز کفّاره روزه بگیرند،‏ اما زمانی که عیسی با کفّارهٔ جان خود گناهان توبه‌کاران را برای همیشه از میان برد،‏ خدا این قانون را برداشت.‏ (‏عبرانیان ۹:‏۲۴-‏۲۶؛‏ ۱پِطرُس ۳:‏۱۸‏)‏ مسیحیان تحت شریعت موسوی منجمله روز کفّاره نیستند.‏ (‏رومیان ۱۰:‏۴؛‏ کولُسیان ۲:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ بنابراین هر مسیحی خود می‌تواند در مورد روزه‌داری تصمیم بگیرد.‏—‏رومیان ۱۴:‏۱-‏۴‏.‏

 مسیحیان می‌دانند که روزه‌داری بخشی از پرستششان نیست.‏ کتاب مقدّس هیچ گاه روزه‌داری را با شادی مرتبط نمی‌داند.‏ در عوض،‏ می‌توان شادی را در پرستش مسیحیان حقیقی دید زیرا بازتابی از شخصیت یَهُوَه،‏ «خدای شاد» می‌باشد.‏—‏۱تیموتائوس ۱:‏۱۱؛‏ جامعه ۳:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲‏.‏

 تصوّر نادرست:‏ مسیحیان باید هنگام یادبود مرگ عیسی روزه بگیرند.‏

 واقعیت:‏ عیسی فرمان نداد که پیروانش هنگام یادبود مرگش روزه‌داری کنند.‏ (‏لوقا ۲۲:‏۱۴-‏۱۸‏)‏ درست است که عیسی گفت پیروانش پس از مرگش روزه خواهند گرفت ولی این یک فرمان نبود بلکه او صرفاً آینده را پیشگویی کرد.‏ (‏مَتّی ۹:‏۱۵‏)‏ کتاب مقدّس به مسیحیان توصیه کرد که در صورت گرسنگی،‏ قبل از برگزاری یادبود مرگ مسیح در خانه غذا بخورند.‏—‏۱قُرِنتیان ۱۱:‏۳۳،‏ ۳۴‏.‏