آیا توجه کرده‌اید که بسیاری از ادیان به جای این که به فکر نیازهای معنوی مردم باشند،‏ روی پول در آوردن تمرکز دارند؟‏ آن‌ها خدمات و کالاهای مختلف می‌فروشند.‏ خیلی از رهبران مذهبی حقوق بالایی می‌گیرند و زندگی لوکسی دارند.‏ چند نمونه را در نظر بگیرید:‏

•   طی یک بررسی مشخص شد که یک اُسقف کاتولیک،‏ به مدت ۱۳ سال از منابع مالی کلیسا استفاده کرد تا ۱۵۰ سفر با جت شخصی انجام دهد و ۲۰۰ بار لیموزین اجاره کند.‏ او همین طور بیشتر از چهار میلیون دلار خرج بازسازی خانه‌ای کرد که کلیسا به او داده بود.‏

•   یک واعظ در کشوری آفریقایی مرتباً مراسم‌هایی را در برابر ده‌ها هزار نفر اجرا می‌کند.‏ در محوطهٔ کلیسای این واعظ،‏ انواع کالاها از «روغن معجزه‌آسا» گرفته تا حوله‌ها و تیشرت‌هایی با عکس او،‏ فروخته می‌شود.‏ مردمی که پیش او می‌روند فقیرند،‏ در حالی که او دارای ثروتی کلان است.‏

•   دو کوه از چهار کوه مقدّس بودایی در چین،‏ به عنوان شرکت‌های سهامی عام ثبت شده است.‏ معبد معروف شائولین،‏ در پروژه‌های تجاری زیادی نقش داشته است و راهب بزرگ آن مدیرعامل اجرایی خوانده می‌شود.‏

•   امروزه در آمریکا بعضی از شرکت‌ها کسانی را به اسم «مشاوران معنوی» استخدام می‌کنند.‏ طبق یک گزارش این مشاوران با استفاده از رسم و رسوم و باورهای مذهبی به کارمندان آن شرکت‌ها راهنمایی‌های مذهبی می‌دهند.‏

 نظر شما در مورد مذاهبی که تجارت می‌کنند چیست؟‏ آیا تا به حال فکر کرده‌اید که دید خدا نسبت به کسانی که از دین استفادهٔ مالی می‌کنند چیست؟‏

 خدا می‌خواهد که دین از تجارت کاملاً جدا باشد.‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که خدا از کاهنانی که در دوران باستان ‹برای مزدْ تعلیم می‌دادند› ناراضی بود.‏ (‏میکاه ۳:‏۱۱‏)‏ او کسانی را که با تجارت حریصانه‌شان،‏ مکان پرستشش را به «لانهٔ راهزنان» تبدیل کرده بودند،‏ محکوم کرد.‏—‏اِرْمیا ۷:‏۱۱‏.‏

 عیسی مانند خدا از کسانی که از مذهب سودجویی می‌کردند بیزار بود.‏ در روزگار عیسی،‏ رهبران مذهبی از فروشندگانی که در محوطهٔ معبد اورشلیم تجارت می‌کردند،‏ سود می‌بردند.‏ آن‌ها از افراد پاکدلی که برای پرستش می‌آمدند،‏ سوءاستفاده می‌کردند.‏ عیسی غیورانه آن فروشندگان متقلب را از محوطهٔ معبد بیرون کرد و گفت:‏ «خانهٔ پدر مرا محل کسب مسازید!‏»—‏یوحنا ۲:‏۱۴-‏۱۶‏.‏

 همین طور عیسی هنگام موعظه طرز فکر خدا را آشکار ساخت.‏ (‏یوحنا ۸:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ او هیچ وقت بابت تعلیم به دیگران،‏ پولی نمی‌گرفت.‏ وقتی به گرسنگان غذا می‌داد،‏ بیماران را شفا می‌بخشید و مردگان را زنده می‌ساخت،‏ هیچ پولی دریافت نمی‌کرد.‏ عیسی هیچ وقت خدمتش را راهی برای پولدار شدن نمی‌دید.‏ او حتی خانه‌ای برای خودش نداشت.‏—‏لوقا ۹:‏۵۸‏.‏

 عیسی به پیروانش یاد داد که هیچ وقت نباید برای خدمتشان از دیگران پول بگیرند.‏ او گفت:‏ «مفت یافته‌اید،‏ مفت بدهید.‏» (‏مَتّی ۱۰:‏۸‏)‏ پیروان عیسی که بعدها مسیحی شناخته شدند،‏ نمونهٔ عیسی را دنبال کردند.‏ به چند نمونه توجه کنید:‏

•   یک بار،‏ مردی به نام شَمعون که به دنبال قدرت و مقام بود به پِطرُس رسول مبلغی پول پیشنهاد داد.‏ پِطرُس که عیسی را در موعظه همراهی می‌کرد،‏ بلافاصله پیشنهاد شَمعون را رد کرد و او را چنین توبیخ کرد:‏ «نقره‌ات با خودت نابود شود!‏ زیرا گمان کردی که می‌توانی این نعمت خدا را با پول بخری.‏»—‏اعمال ۸:‏۱۸-‏۲۰‏.‏

•   پولُس رسول همیشه برای موعظه به جاهای مختلفی سفر می‌کرد.‏ هر چند که سال‌ها در جماعت‌های مختلف خدمت می‌کرد،‏ او هیچ وقت پولی برای خدمتش نخواست.‏ او و مسیحیان دیگر ‹برخلاف بسیاری با کلام خدا تجارت نمی‌کردند.‏› (‏۲قُرِنتیان ۲:‏۱۷‏)‏ پولُس نوشت:‏ «آن زمان که بشارت خدا را به شما موعظه می‌کردیم،‏ شب و روز مشغول به کار بودیم تا سربار هیچ یک از شما نباشیم.‏»—‏۱تِسالونیکیان ۲:‏۹‏.‏

 البته مسیحیان قرن اول برای موعظه در جاهای مختلف و حتی کمک به دیگران پول لازم داشتند.‏ اما هیچ وقت برای خدمتشان از مردم پول نمی‌گرفتند.‏ با این حال دیگران می‌توانستند طبق آیاتی که در ادامه آمده،‏ از آن‌ها حمایت مالی کنند.‏

•   ۲قُرِنتیان ۸:‏۱۲‏:‏ «زیرا هدیه به‌ویژه زمانی نزد خدا مقبول است که با میل و رغبت داده شود،‏ چون خدا انتظار ندارد که شخص بیش از توانایی خود بدهد،‏ بلکه تا آن حد که در توان دارد.‏»‏

   مفهوم آن:‏ انگیزهٔ شخص از دادن اعانه،‏ مهم‌تر از ارزش آن است.‏

•   ۲قُرِنتیان ۹:‏۷‏:‏ «پس هر کس آن طور که در دل خود عزم کرده است،‏ انجام دهد،‏ نه با اکراه یا به اجبار؛‏ زیرا خدا بخشندهٔ شاد را دوست می‌دارد.‏»‏

   مفهوم آن:‏ خدا نمی‌خواهد ما از روی اجبار اعانه بدهیم.‏ وقتی کسی از روی محبت اعانه می‌دهد،‏ خدا خشنود می‌شود.‏

 کتاب مقدّس به روشنی نشان می‌دهد که خدا همهٔ ادیان و انواع پرستش را قبول نمی‌کند.‏ (‏مَتّی ۷:‏۲۱-‏۲۳‏)‏ در یک پیشگویی کتاب مقدّس،‏ ادیان کاذب به یک فاحشه تشبیه شده است.‏ در حقیقت،‏ این ادیان به خاطر پول و منافع خود با حکومت‌ها همدست می‌شوند و از مردم سوءاستفاده می‌کنند.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۱-‏۳؛‏ ۱۸:‏۳‏)‏ همین طور در این پیشگویی آمده است که خدا به زودی همهٔ ادیان کاذب را نابود می‌کند.‏—‏مکاشفه ۱۷:‏۱۵-‏۱۷؛‏ ۱۸:‏۷‏.‏

 خدا نمی‌خواهد که اعمال بد ادیان کاذب باعث گمراهی مردم شود یا آن‌ها را از او دور کند.‏ (‏مَتّی ۲۴:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ خدا انسان‌های صادق را تشویق می‌کند تا او را به شیوهٔ درست بپرستند و از ادیان کاذب دوری کنند.‏—‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏