Աշխարհի չորս կողմէն համանման սրտաճմլիկ պատմութիւններ յաճախ կը տեղեկագրուին։ Պահ մը մտածէ թէ արկածները, ոճիրները, պատերազմները, ահաբեկչութիւնը, բնական աղէտները եւ ա՛յլ ողբերգութիւններ, որքա՜ն ցաւ ու վիշտ կը պատճառեն։ Բազմաթիւ անմեղ կեանքեր կը խլուին եւ շատեր անարդար պայմաններու ներքեւ կը տառապին։

Ոմանք Աստուած կը մեղադրեն, պատճառաբանելով որ ան մարդկութեամբ չի հետաքրքրուիր։ Ուրիշներ կ’եզրակացնեն, թէ Աստուած մեր տառապանքը կը տեսնէ, բայց պարզապէս չ’ուզեր միջամտել։ Իսկ ոմանք ալ կ’ըսեն, թէ այսպիսի ողբերգութիւններ նախասահմանուած են։ Այնպէս կը թուի թէ այս հարցին շուրջ անվերջ կարծիքներ կան։ Ո՞ւր կրնանք վստահելի եւ գոհացուցիչ պատասխաններ գտնել։ Յաջորդ յօդուածներուն մէջ, Աստուածաշունչէն պիտի տեսնենք թէ ի՛նչ բան տառապանք կը պատճառէ եւ ինչպէ՛ս տառապանքը վերջ պիտի գտնէ։