57-ٵن
بارشا جانعا ۋاعىزدايىق
(تىموتەگە 1-حات 2:4)
-
1. ۇلگى بولعان ٴبىزدىڭ قۇدايىمىز
ادامداردى ەش ٴبولىپ-جارمايدى.
قۇشاق جايىپ ول بارشا ادامعا،
قۇتقارۋدى ٵربىرىن قالايدى.
قايىرماسى:
ۇلت دەمەي، ٴناسىل دەمەي،
كەلبەتىنەن سەسكەنبەي،
ٴبىز بارىنە ايتامىز حاباردى.
جۇرەگى اق ادامدار،
بارلىق جەردەن تابىلار،
دوس قىلاتىن ەحوبا قۇدايدى.
-
2. قايدا جۇرسە دە، قانداي بولسا دا،
الالامايمىز ٴبىز ادامداردى.
جۇرەگىنە ويتكەنى ٷڭىلىپ،
قۇدايىمىز تاڭدايدى ولاردى.
قايىرماسى:
ۇلت دەمەي، ٴناسىل دەمەي،
كەلبەتىنەن سەسكەنبەي،
ٴبىز بارىنە ايتامىز حاباردى.
جۇرەگى اق ادامدار،
بارلىق جەردەن تابىلار،
دوس قىلاتىن ەحوبا قۇدايدى.
-
3. زۇلىم زامانعا ەرمەۋدى شەشكەن
بارشا جانعا ەحوبا «كەل!» دەيدى.
ۇلگى ەتىپ قۇدايدى ۋاعىزدا،
ادامداردى بولگىمىز كەلمەيدى.
قايىرماسى:
ۇلت دەمەي، ٴناسىل دەمەي،
كەلبەتىنەن سەسكەنبەي،
ٴبىز بارىنە ايتامىز حاباردى.
جۇرەگى اق ادامدار،
بارلىق جەردەن تابىلار،
دوس قىلاتىن ەحوبا قۇدايدى.
(جوح. 12:32؛ ەل. ٸس. 10:34؛ ٴتىم. 1-ح. 4:10؛ تيت. 2:11 قاراڭىز.)
