Elk jaar komen er bij auto-ongelukken meer dan een miljoen mensen om en raken er ongeveer 50 miljoen gewond. Maar vissen kunnen met miljoenen in een school rondzwemmen zonder tegen elkaar aan te botsen. Hoe doen ze dat en wat kunnen we van ze leren?

Wetenswaardigheid: Vissen in een school nemen hun omgeving in zich op via hun ogen en een speciaal zintuig dat het zijlijnorgaan wordt genoemd. Hiermee kunnen ze de locatie van vissen in hun omgeving vaststellen, en daarop reageren ze als volgt:

1. Ze passen hun snelheid aan de vissen naast ze aan en houden afstand.

2. Ze gaan dichter bij vissen zwemmen die verder weg zijn.

3. Ze passen hun zwemrichting aan om botsingen te vermijden.

Op basis van dit gedragspatroon heeft een Japanse autofabrikant verschillende kleine robotauto’s ontworpen die in een groep kunnen rondrijden zonder tegen elkaar aan te botsen. In plaats van ogen gebruiken de robots communicatietechnologie en in plaats van een zijlijnorgaan gebruiken ze een laserafstandsmeter. Het bedrijf denkt met deze techniek „botsvrije” auto’s te kunnen maken die „zullen bijdragen aan een milieuvriendelijke rijomgeving zonder files”.

„We hebben het gedrag van een school vissen geïmiteerd met behulp van de allernieuwste elektronische technieken”, zegt Toshiyuki Andou, die de leiding heeft over het project. „In deze gemotoriseerde wereld kunnen we veel leren van het gedrag van een school vissen.”

Wat denkt u? Is het gedrag van scholen vissen het resultaat van een toevallig proces of van ontwerp?