1. Ons Gott es onse Tooflucht,

opp am kjenn wie vetru’n.

Jehova jeft ons Schulinj;

bie am, doa finj wie Ru.

Wautemma Fiend uk muchten doon’,

de True woat Gott secha hool’n.

Jehova woat ons bieston’,

wiels hee leeft ons un hee es tru.

2. Wan väle uk tofaul kom’,

dicht bie, aun onse Sied,

de True un Jerajchte

steit Gott doch emma bie.

Wie brucken kjeenmol enjstlich senn’,

de Jäajna kjenn’ ons nich jewenn’.

Jehova siene Flichten

sent een Schorm un Schilt fa sien Volkj.

3. Gott woarnt ons un bewoat ons

fa Faulen oppem Wajch,

fa Feilen un fa Ploagen,

fa schrakjeljet de Nacht.

Wie ha’n nich Uasoak, Angst to ha’n,

kjeen’ Grunt, om bosich wajchtoran’.

Ons Gott es onse Tooflucht,

hee beschizt ons opp onsen Wajch.