Księga Liczb 9:1-23
9 W pierwszym miesiącu drugiego roku po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej Jehowa rzekł do Mojżesza na pustkowiu Synaj+:
2 „Niech w wyznaczonym czasie Izraelici przygotują ofiarę paschalną+.
3 Macie to zrobić 14 dnia tego miesiąca o zmierzchu*. Macie ją przygotować w wyznaczonym czasie zgodnie ze wszystkimi dotyczącymi jej przepisami i zgodnie z ustalonym sposobem postępowania”+.
4 Mojżesz powiedział więc Izraelitom, żeby przygotowali ofiarę paschalną.
5 I przygotowali ją na pustkowiu Synaj 14 dnia miesiąca pierwszego o zmierzchu*. Zrobili to zgodnie ze wszystkim, co Jehowa nakazał Mojżeszowi.
6 Ale niektórzy ludzie stali się nieczyści z powodu dotknięcia zwłok*+ i nie mogli w tym dniu przygotować ofiary paschalnej. Stawili się więc przed Mojżeszem i Aaronem+
7 i rzekli: „Jesteśmy nieczyści, bo dotknęliśmy zwłok*. Dlaczego nie wolno nam złożyć Jehowie ofiary w wyznaczonym czasie razem z innymi Izraelitami?”+.
8 Mojżesz odrzekł: „Zaczekajcie tu, a ja posłucham, co Jehowa poleci w waszej sprawie”+.
9 Wtedy Jehowa powiedział Mojżeszowi:
10 „Przekaż Izraelitom: ‚Jeśli ktoś z was lub waszych potomków stanie się nieczysty z powodu dotknięcia zwłok*+ albo będzie w dalekiej podróży, to mimo to ma przygotować ofiarę paschalną dla Jehowy.
11 Ma ją przygotować 14 dnia miesiąca drugiego+ o zmierzchu* i zjeść razem z przaśnym chlebem i gorzkimi ziołami+.
12 Nie wolno mu nic z niej pozostawić do rana+, nie może też złamać żadnej jej kości+. Ma ją przygotować zgodnie ze wszystkimi przepisami dotyczącymi Paschy.
13 Ale jeśli ktoś będzie czysty lub nie będzie znajdował się w podróży, a nie przygotuje ofiary paschalnej, to ktoś taki* zostanie zgładzony*+, bo nie złożył ofiary dla Jehowy w wyznaczonym czasie. Człowiek ten odpowie za swój grzech.
14 „‚Cudzoziemiec, który się wśród was osiedlił, też przygotuje ofiarę paschalną dla Jehowy+. Ma to zrobić zgodnie z przepisami dotyczącymi Paschy i zgodnie z ustalonym sposobem postępowania+. Ten sam przepis ma obowiązywać zarówno rodowitego mieszkańca, jak i cudzoziemca’”+.
15 W dniu, w którym ustawiono przybytek+, czyli Namiot Świadectwa, pojawił się obłok, który go zakrył. Natomiast wieczorem pojawiło się coś, co wyglądało jak ogień, i pozostało nad przybytkiem aż do rana+.
16 Odtąd tak było stale: Za dnia zakrywał go obłok, a w nocy coś, co wyglądało jak ogień+.
17 Ilekroć obłok uniósł się znad namiotu, Izraelici niezwłocznie wyruszali+ i rozbijali obóz dopiero tam, gdzie się zatrzymał+.
18 Na rozkaz Jehowy wyruszali i na rozkaz Jehowy rozbijali obóz+. Obozowali tak długo, jak długo obłok pozostawał nad przybytkiem.
19 Gdy pozostawał nad przybytkiem przez wiele dni, okazywali Jehowie posłuszeństwo i nie wyruszali+.
20 Na rozkaz Jehowy obozowali i na rozkaz Jehowy wyruszali. Czasami obłok pozostawał nad przybytkiem kilka dni,
21 a czasami tylko od wieczora do rana. Gdy rano się unosił, wyruszali. Zwijali obóz bez względu na to, czy obłok uniósł się za dnia, czy w nocy+.
22 Czy to dwa dni, czy miesiąc, czy dłużej — dopóki obłok pozostawał nad przybytkiem — Izraelici obozowali. Ale kiedy się unosił, wyruszali.
23 Na rozkaz Jehowy rozbijali obóz i na rozkaz Jehowy wyruszali. Byli posłuszni Jehowie zgodnie z rozkazem, jaki Jehowa dał przez Mojżesza.
Przypisy
^ Dosł. „między dwoma wieczorami”.
^ Dosł. „między dwoma wieczorami”.
^ Lub „ludzkiej duszy”.
^ Lub „ludzkiej duszy”.
^ Lub „jakiejś duszy”.
^ Dosł. „między dwoma wieczorami”.
^ Lub „taka dusza”.
^ Dosł. „odcięty od swojego ludu”.