(ok. 347-ok. 420 n.e.), biblista, duchowny, założyciel klasztoru, przez trzy lata sekretarz papieża Damazego I w Rzymie; urodził się w Strydonie w rzymskiej prowincji Dalmacja. Jego łacińskie imię to Eusebius Hieronymus.

Hieronim znany jest przede wszystkim z tego, że dokonał przekładu Biblii. Tłumaczenie to, nazywane Wulgatą, powstało w powszechnie używanym wówczas języku łacińskim, dzięki czemu było zrozumiałe dla zwykłych ludzi żyjących w zach. części cesarstwa rzymskiego. Wulgata nie była jedynie poprawioną wersją wcześniejszych łacińskich wydań. Hieronim korzystał z tekstów hebrajskich i greckich, w tym z greckiej Septuaginty. Ostatnie 34 lata życia spędził w Betlejem (niedaleko Jerozolimy), gdzie założył i nadzorował klasztor, pogłębiał znajomość hebrajskiego i skończył tłumaczyć Pisma Hebrajskie. Chociaż to tłumaczenie zawierało księgi apokryficzne, które w jego czasach znajdowały się też w kopiach Septuaginty, Hieronim wyraźnie rozgraniczył księgi kanoniczne od niekanonicznych.

W trakcie swojej pracy Hieronim zauważył, że część greckich manuskryptów, do których miał dostęp, zawiera imię Boże w formie tetragramu. Jednak dla Hieronima było to po prostu jedno z 10 imion Boga, co znaczyło, że mylił imię własne Boga z Jego tytułami. Dwoma z nich, tytułami „Pan” i „Bóg”, zastąpił w swoim tłumaczeniu imię Boże.