Zbiór praw ustnych obejmujący żydowskie prawo cywilne i religijne, które składało się z dwóch głównych części — Miszny, kodeksu prawnego, i Gemary, komentarzy do tego kodeksu.

Istnieją dwa Talmudy — Palestyński (ok. 400 n.e.) i Babiloński (ok. 600 n.e.). Ten drugi jest obszerniejszy i uważany za podstawę prawa rabinicznego. Żydzi uznają go za uzupełnienie Pism Hebrajskich. Zawiera on mnóstwo przepisów dotyczących każdej dziedziny życia. W średniowieczu wielu Żydów poważało Talmud bardziej niż święte Pisma.

Chociaż Talmud zawiera ciekawe informacje na temat żydowskich tradycji i interpretacje świętych Pism, uczy ludzi formalistycznego myślenia, a nie Bożej sprawiedliwości i miłości (Mt 23:23, 24; Łk 11:42). W Talmudzie widać też, jaki wpływ na myślenie Żydów wywarły przesądy i grecka filozofia, na przykład pogląd, że dusza jest nieśmiertelna (zob. komentarz do Mt 15:2).