Jakieś 2600 lat temu Żydzi zostali uprowadzeni do Babilonu, gdzie spędzili około 70 lat. Zgodnie z Biblią Bóg zapowiedział, jak miało wyglądać ich codzienne życie w Babilonie: „Budujcie domy i w nich mieszkajcie. Zakładajcie ogrody i jedzcie ich owoce. Bierzcie sobie żony i miejcie synów oraz córki. (...) Zabiegajcie też o pokój dla miasta, do którego was wygnałem” (Jeremiasza 29:1, 4-7). Czy Żydzi naprawdę żyli w takich warunkach?

 Naukowcy zbadali ponad 100 tabliczek glinianych, które prawdopodobnie pochodzą ze starożytnego Babilonu lub jego okolic. Wynika z nich, że chociaż żydowscy wygnańcy podporządkowali się władzy Babilonu, to wielu z nich zachowało swoją kulturową i religijną tożsamość. Tabliczki te są datowane na lata 572-477 p.n.e. i zawierają umowy najmu, umowy handlowe, weksle i inne dokumenty finansowe. W pewnym dziele powiedziano: „Dokumenty te pokazują, że wygnańcy byli zwykłymi ludźmi mieszkającymi na wsi — uprawiali ziemię, budowali domy, płacili podatki i świadczyli usługi na rzecz króla” (Documents of Judean Exiles and West Semites in Babylonia in the Collection of David Sofer).

 Z tych ważnych dokumentów wiemy też, że w miejscowości o nazwie Al-Yahudu (Miasto Judy) mieszkała liczna społeczność żydowska. Na tabliczkach znajdują się imiona czterech pokoleń pewnej żydowskiej rodziny. Niektóre z nich zapisane są pismem starohebrajskim. Zanim znaleziono te tabliczki, historycy niewiele wiedzieli o tym, jak wyglądało życie żydowskich wygnańców w Babilonie. Doktor Filip Vukosavović, członek zarządu Izraelskiego Urzędu do spraw Starożytności, mówi: „Dzięki tym tabliczkom w końcu wiemy coś więcej o żydowskich wygnańcach — wiemy, jak się nazywali, gdzie mieszkali, kiedy żyli i czym się zajmowali”.

 Żydowscy wygnańcy cieszyli się pewną miarą swobody. Doktor Vukosavović dodaje, że mieszkali oni „nie tylko w Al-Yahudu, ale też w wielu innych miastach”. Niektórzy z nich nauczyli się różnych zawodów, które potem przydały im się przy odbudowie Jerozolimy (Nehemiasza 3:8, 31, 32). Tabliczki z Al-Yahudu potwierdzają też, że gdy czas wygnania się skończył, wielu Żydów podjęło decyzję o pozostaniu w Babilonie. To dowód, że tak jak zapowiadało Słowo Boże, ich życie w Babilonie było w miarę spokojne.