Skip to content

karukkalaippai patri baibil enna solgiradhu?

karukkalaippai patri baibil enna solgiradhu?

baibil tharum badhil

 karukkalaippu seivadhai patriya nēradiyaana sattangal baibilil illai. aanaalum, manidha uyirai patriyum, karuvil irukkum kulandhaiyin uyirai patriyum kadavul enna ninaikkiraar endru adhilirukkum niraiya vasanangal kaattugindrana.

 uyir enbadhu kadavul tharum parisu. (aadhiyaagamam 9:6; sangīdham 36:9) kadavul ellaa uyirgalaiyum romba uyarvaaga ninaikkiraar. karuvil irukkum kulandhaiyin uyiraikkūda avar romba visēshamaanadhaaga ninaikkiraar. adhanaal, karuvai yaaraavadhu vēndumendrē kalaitthuvittaal adhuvum kolaikku samamdhaan.

 isravēlargalukku kadavul indha sattatthai kodutthirundhaar: “aangal oruvarukkoruvar sandai pōdumpōdhu oru garppinikku adipattu kuraipprasavam aagivittaal, adhēsamayatthil avaludaiya uyirukkō kulandhaiyin uyirukkō ondrum aagaavittaal, aditthavan andha pennin kanavar kētkira abaraadhatthai nyaayaadhibadhigalin mūlam kodukka vēndum. aanaal thaayō kulandhaiyō irandhuvittaal, uyirukku uyir kodukka vēndum.”—yaatthiraagamam 21:22, 23. a

 manidha uyir eppōdhu uruvaagiradhu?

 karu uruvaagum samayatthilēyē manidha uyir uruvaagividuvadhaaga kadavul ninaikkiraar. niraiya baibil vasanangal, thaayin vayitril irukkum karuvaikkūda kadavul oru thani nabaraaga paarkkiraar endru kaattugindrana. pirakkaadha kulandhaiyum pirandha kulandhaiyum kadavuludaiya paarvaiyil samamdhaan enbadharku sila udhaaranangalai ippōdhu gavaniyungal.

  •   “naan karuvaaga irundhapōdhē ungal kangal ennai paartthana” endru dhaavīdhu raajaa kadavuludaiya sakthiyaal thūndappattu sonnaar. (sangīdham 139:16) dhaavīdhu pirappadharku munbē, than thaayin vayitril irundhapōdhē, kadavul avarai oru thani nabaraaga paartthaar.

  •   adhumattumalla, erēmiyaa thīrkkadharisi pirappadharku munbē kadavul avarai oru visēshamaana vēlaikku thērndhedutthadhaaga sonnaar. “un thaayin vayitril unnai uruvaakkuvadharku munbē unnai patri enakku theriyum. nī pirappadharku munbē oru visēsha vēlaikkaaga unnai thērndhedutthēn. dhēsangalukku unnai oru thīrkkadharisiyaaga niyamitthēn” endru kadavul avaridam sonnaar.—erēmiyaa 1:5.

  •   baibil elutthaalaraagavum marutthuvaraagavum irundha lūkkaa, pirandha kulandhaiyai kurippadharkum karuvil irukkum kulandhaiyai kurippadharkum orē grēkka vaartthaiyaitthaan payanpadutthinaar.—lūkkaa 1:41; 2:12, 16.

 karukkalaippu seidha oruvarai kadavul mannippaaraa?

 karukkalaippu seidhavargal kadavuludaiya mannippai pera mudiyum. uyirai kadavul eppadi paarkkiraar endru avargal purindhukondu adhai ētrukkondaal kutravunarchiyil thavikka vēndiyadhillai. ēnendraal, “yegōvaa irakkamum karisanaiyum ullavar . . . kilakkukkum mērkukkum evvalavu dhūramō, avvalavu dhūratthukku nammudaiya kutrangalai avar thūkkiyerindhirukkiraar.” b (sangīdham 103:8-12) munbu seidha paavatthai ninaitthu varutthappattu manam thirundhugira ellaaraiyum, avargal karukkalaippu seidhirundhaalumkūda, yegōvaa mannippaar.—sangīdham 86:5.

 thaayaa kulandhaiyaa endra sūlnilai varumpōdhu karukkalaippu seivadhu thavaraa?

 pirakkaadha kulandhaiyin uyirkūda romba romba uyarvaanadhu endru baibil solgiradhu. adhanaal, thaayin uyirukkō kulandhaiyin uyirukkō prachinai varalaam endru daaktar solvadhai vaitthu karukkalaippu seivadhai nyaayappaduttha mudiyaadhu.

 oruvēlai prasavatthinpōdhu thaayai alladhu kulandhaiyai, yaaraavadhu oruvaraitthaan kaappaatra mudiyum endra avasara sūlnilai varalaam. appōdhu enna seivadhu? yaarudaiya uyirai kaappaatruvadhu endra mudivai kanavanum manaiviyumdhaan edukka vēndum.

a isravēlargalukku kodukkappatta indha sattam thaayudaiya uyirukku mukkiyatthuvam koduppadhu pōlavum thaayudaiya vayitril irukkum kulandhaiyudaiya uyirukku mukkiyatthuvam kodukkaadhadhu pōlavum sila baibilgalil molipeyarkkappattirukkiradhu. aanaal, baibil eludhappatta ebireya moliyil, indha sattam irandu pērudaiya uyirukkum orē alavu mukkiyatthuvatthaitthaan kodukkiradhu.

b yegōvaa enbadhu kadavuludaiya peyar endru baibil solgiradhu.—sangīdham 83:18.