«Ӯ шимоли кураи осмонро бар холигӣ паҳн кардааст ва заминро бар ҳеҷ чиз овехтааст»

(Айюб 26:7).

«Ҳамаи ҷӯйҳо сӯйи баҳр ҷорӣ мешаванд, вале баҳр пур намешавад. Онҳо ба маконе, ки аз он ҷорӣ гаштанд, бармегарданд, то аз нав ҷорӣ шаванд»

(Пандгӯ 1:7).

«Ӯ ҳамон аст, ки бар доираи замин сокин аст»

(Ишаъё 40:22).