Sa Kristiyanong Griegong Kasulatan, tumutukoy ito sa naging kalagayan ng masuwaying mga anghel noong panahon ni Noe—isang napakababang kalagayan na tulad-bilangguan. Nang gamitin sa 2 Pedro 2:4 ang pandiwang tar·ta·roʹo (“ihagis sa Tartaro”), hindi ito nangangahulugan na ang “mga anghel na nagkasala” ay inihagis sa Tartaro na binabanggit sa paganong mitolohiya (isang madilim na bilangguan sa ilalim ng lupa para sa mabababang diyos). Sa halip, ipinapakita nito na ibinaba sila ng Diyos mula sa langit, inalisan ng mga pribilehiyo, at lubusang isinara ang isip nila kaya hindi na nila maiintindihan ang magagandang layunin ng Diyos. Madilim din ang kinabukasan nila dahil sinasabi ng Kasulatan na lubusan silang mapupuksa kasama ng tagapamahala nilang si Satanas na Diyablo. Kaya ang Tartaro ay tumutukoy sa pinakamababa at kahiya-hiyang kalagayan ng rebeldeng mga anghel. Iba ito sa “kalaliman” na binabanggit sa Apocalipsis 20:1-3.