“MAKAKAALIS na ang bus, pero maiiwan ang Chinese na ito!” Iyan ang narinig ni Alexandra habang nakaupo siya sa bus na papatawid ng border ng isang bansa sa Timog Amerika. Bumaba siya para tingnan kung ano ang nangyayari. Nakita niya ang isang Chinese na lalaki na nahihirapang magpaliwanag sa isang guwardiya sa border sa wikang Kastila. Dahil dumadalo si Alexandra sa isang kongregasyon ng mga Saksi ni Jehova sa wikang Chinese, nagboluntaryo siyang maging interpreter.

Sinabi ng lalaki na siya ay legal na residente pero nanakaw ang kaniyang pera at mga dokumento. Noong una, hindi naniwala ang opisyal, at pinaghinalaan pa niyang sangkot si Alexandra sa human trafficking. Sa wakas, tinanggap din niya ang paliwanag ng lalaki, pero pinagmulta ito dahil wala siyang kumpletong dokumento. Dahil wala siyang pera, pinahiram siya ni Alexandra ng $20. Laking pasasalamat ng lalaki at sinabi niyang mas malaki pa sa $20 ang ibabalik niya. Sinabi ni Alexandra na hindi siya naghihintay ng pabuya; masaya siyang tumulong dahil alam niyang iyon ang tamang gawin. Binigyan niya ang lalaki ng ilang literatura sa Bibliya at hinimok niya siyang makipag-aral ng Bibliya sa mga Saksi.

Nakatutuwang marinig ang mga kuwento ng mga taong bukas-palad sa mga estranghero. Tiyak na ginagawa ito ng mga tao anuman ang relihiyon nila, pati na ang mga walang relihiyon. Magsasakripisyo ka rin ba sa gayong paraan? Mahalaga ang tanong na iyan dahil sinabi ni Jesus: “May higit na kaligayahan sa pagbibigay kaysa sa pagtanggap.” (Gawa 20:35) Kahit ang siyensiya ay interesado sa tanong na iyan dahil ayon sa mga mananaliksik, nakabubuti ang pagbibigay. Paano?

Ipinakikita ng mga karanasan na magkaugnay ang pagbibigay at kaligayahan. Isinulat ni apostol Pablo na “iniibig ng Diyos ang masayang nagbibigay.” Ang tinutukoy niya rito ay ang mga Kristiyanong nagbigay ng donasyon para sa mga nangangailangang kapananampalataya. (2 Corinto 8:4; 9:7) Hindi sinasabi ni Pablo na nagbibigay sila kasi masaya sila. Sa halip, masaya sila kasi nakapagbigay sila.

Sa katunayan, ayon sa isang pag-aaral, kapag nagbibigay ang isa, “gumagana ang mga bahagi ng utak na nauugnay sa kaluguran, pakikihalubilo, at pagtitiwala, anupat nagdudulot ito ng matinding kasiyahan.” Ayon pa sa isang pag-aaral, “mas nagiging masaya ang isa kapag nagbigay siya ng pera sa iba kaysa sa gastusin ito para sa kaniyang sarili.”

Nadarama mo bang wala kang kakayahang magbigay? Ang totoo, maaaring maranasan ng bawat isa ang kagalakang dulot ng ‘masayang pagbibigay.’ Hindi naman kailangan ang malaking halaga para makapagbigay, ang mahalaga ay tamang motibo. Isang Saksi ni Jehova ang nagpadala ng mensaheng ito,  na may kasamang donasyon, sa tagapaglathala ng magasing ito: “Sa loob ng maraming taon, maliit na halaga lang ang naibibigay kong donasyon sa Kingdom Hall.” Pero sinabi pa niya: “Higit sa naibibigay ko ang ibinabalik ng Diyos na Jehova. . . . Maraming salamat sa pagkakataong makapagbigay—talagang nagpapasaya ito sa akin.”

Siyempre pa, hindi lang pera ang maibibigay natin. Marami pang paraan ng pagbibigay.

Sinasabi ng Bibliya: “Ang taong may maibiging-kabaitan ay gumagawa ng mabuti sa kaniyang sariling kaluluwa, ngunit ang taong malupit ay nagdadala ng sumpa sa kaniyang sariling katawan.” (Kawikaan 11:17) Ang isang taong mabait ay bukas-palad at handang magbigay ng panahon, lakas, pagmamahal, at iba pa. Kung magiging kaugalian ito ng isa, marami siyang pakinabang. Isa na rito ang pagkakaroon ng mabuting kalusugan.

Ipinakikita ng mga pag-aaral na mas mababa ang tsansang makaranas ng sakit at depresyon ang mga nagboboluntaryong tumulong sa iba. Sa kabuoan, mas maganda ang kanilang kalusugan. Bumubuti rin ang kalusugan ng ilang may malulubhang sakit na gaya ng multiple sclerosis o HIV kapag mapagbigay sila. Napatunayan din na kapag tumutulong sa iba ang mga taong nagre-recover pa lang sa pagiging alkoholiko, nababawasan ang kanilang depresyon at bumababa ang tsansang bumalik sila sa kanilang bisyo.

Bakit may gayong mga resulta? Dahil sinasabing ang “pagkamahabagin, kagandahang-loob, at kabaitan ay tumutulong para maiwasan ang mga negatibong damdamin.” Nakababawas din ng stress ang pagbibigay at pinabababa nito ang blood pressure. At ang mga taong namatayan ng asawa ay agad na nakaka-recover sa mga sintomas ng depresyon kapag tumutulong sila sa iba.

Talagang ang pagbibigay ay makabubuti para sa iyo.

Hinimok ni Jesus ang kaniyang mga tagasunod: “Ugaliin ang pagbibigay, at ang mga tao ay magbibigay sa inyo. Ibubuhos nila sa inyong kandungan ang sukat na mainam, pinikpik, niliglig at umaapaw. Sapagkat ang panukat na inyong ipinanunukat ay ipanunukat nila sa inyo bilang ganti.” (Lucas 6:38) Kapag nagbibigay ka sa iba, malamang na pasalamatan ka nila at maging bukas-palad din sila. Kaya itinataguyod ng pagbibigay ang pagtutulungan at pagkakaibigan.

Ayon sa mga mananaliksik na nag-aral tungkol sa ugnayan ng tao, “nauudyukan ng mga mapagmalasakit at di-makasarili ang iba na gayon din ang gawin.” Sa katunayan, “ang pagbabasa lang ng kuwento tungkol sa mga nagpakita ng kabaitan ay nag-uudyok na sa iba na maging mas bukas-palad.” Kaya ayon sa isang pag-aaral, “maaaring maimpluwensiyahan ng sinuman ang marami o daan-daang tao pa nga, kahit ang ilan na hindi pa niya nakilala at nakita.” Sa ibang salita, ang isang gawa ng pagkabukas-palad ay maaaring makahawa sa iba’t ibang tao sa buong komunidad na maging bukas-palad din.  Tiyak na gusto mong tumira sa ganitong lugar. Oo, malaki ang pakinabang kung magiging bukas-palad ang mga tao.

Ang magandang epektong ito ay ipinakikita ng isang karanasan nang ang mga Saksi ni Jehova ay magboluntaryong tumulong sa mga nasalanta ng bagyo sa Florida, U.S.A. Habang hinihintay nila ang mga materyales na gagamitin sa pagkukumpuni ng isang bahay, napansin nila na nasira ang bakod ng kapitbahay, at nag-alok sila ng tulong. “Habambuhay ko silang pasasalamatan,” ang isinulat ng kapitbahay sa pandaigdig na punong-tanggapan ng mga Saksi ni Jehova. “Sila ang pinakamabait na taong nakilala ko.” Dahil sa pagtanaw ng utang na loob, naudyukan siyang magbigay ng malaki-laking donasyon na magagamit sa tinawag niyang pambihirang gawain ng mga Saksi.

Natuklasan ng mga pagsasaliksik sa siyensiya na “lumilitaw na likas sa tao ang tumulong sa iba.” Ayon sa pag-aaral, ang mga bata ay “nagpapakita na ng pagmamalasakit sa iba bago pa man sila matutong magsalita.” Bakit? Dahil sinasabi ng Bibliya na ang tao ay nilalang “ayon sa larawan ng Diyos.” Ibig sabihin, taglay nila ang pangunahing mga katangian ng Diyos.—Genesis 1:27.

Ang pagiging bukas-palad ay isa sa mga kahanga-hangang katangian ng ating Maylalang, ang Diyos na Jehova. Binigyan niya tayo ng buhay at lahat ng kailangan natin para maging masaya. (Gawa 14:17; 17:26-28) Makikilala natin ang ating makalangit na Ama at malalaman natin ang kaniyang layunin kung pag-aaralan natin ang kaniyang Salita, ang Bibliya. Sinasabi rin ng aklat na ito na ang Diyos ay may inilalaang magandang kinabukasan. * (1 Juan 4:9, 10) Ang Diyos na Jehova ay bukas-palad at nilalang ka niya ayon sa kaniyang larawan. Kaya naman hindi nakapagtataka na kung tutularan mo ang pagiging bukas-palad ng Diyos, makabubuti ito para sa iyo at sasang-ayunan ka niya.—Hebreo 13:16.

Balikan natin ang kuwento ni Alexandra, na binanggit sa simula ng artikulo. Sinabi ng isang kapuwa niya pasahero na nagtapon lang siya ng pera. Pero kinontak ng lalaki ang kaniyang mga kaibigan sa lunsod kung saan huminto ang bus kaya nabayaran agad ang utang na $20. Sinunod din ng lalaki ang mungkahi ni Alexandra na mag-aral ng Bibliya. Tuwang-tuwa si Alexandra nang magkita silang muli makalipas ang tatlong buwan sa isang kombensiyon ng mga Saksi ni Jehova sa wikang Chinese na ginanap sa Peru. Bilang pasasalamat sa lahat ng ginawa ni Alexandra para sa kaniya, inanyayahan niya ito pati na ang mga kasama nito sa kaniyang restawran.

Ang pagbibigay at pagtulong sa iba ay nagdudulot ng malaking kagalakan. Pero may higit na kagalakan kung habang tumutulong ka sa iba, naipakikilala mo rin ang isa na Pinagmumulan ng lahat ng mabubuting kaloob—ang Diyos na Jehova! (Santiago 1:17) Nadarama mo ba ang kagalakang dulot ng pagbibigay?