DÜNYANIN her yerinde, her kültürden ve dinden insan dua eder. İnsanlar yalnız başlarına ya da topluluklar halinde dua ederler. Camilerde, kiliselerde, havralarda, tapınaklarda ve türbelerde dua edilir. İnsanlar dua ederken seccade, tespih, dua kitapları, belirli duaların yazılı olduğu kartlar, dua çarkları ve ikonlar kullanırlar.

Dua etmemiz, bizi yeryüzündeki diğer canlılardan ayıran bir özelliktir. Aslında hayvanlarla aramızda birçok benzerlik vardır. Onlar gibi gıdaya, havaya ve suya ihtiyacımız var. Biz de doğar, büyür ve ölürüz (Vaiz 3:19). Fakat sadece insanlar dua eder. Neden?

Basitçe söylemek gerekirse buna ihtiyacımız olduğu için. Genel olarak dua, tapınılan sonsuz bir şey ya da varlıkla iletişim kurma yolu olarak görülür. Kutsal Kitap ruhi ihtiyaçları olan varlıklar olarak yaratıldığımızı gösterir (Vaiz 3:11). İsa peygamber “Ne mutlu ruhi ihtiyacının farkında olanlara” demişti (Matta 5:3).

En sadesinden en görkemlisine bu kadar çok dini yapı olması ve insanlığın dua etmek için saatlerini ayırması insanın ‘ruhi ihtiyacından’ başka neyle açıklanabilir? Bazıları ruhi ihtiyaçlarını kendi başlarına karşılayabileceklerini düşünüyor ya da bunu başkalarının yapmasını bekliyor. Ne dersiniz, insanların bu konuda yapabilecekleri sınırlı değil mi? Aslına bakılırsa biz zayıfız, ölümlüyüz ve olayları her yönüyle göremiyoruz. Sadece daha hikmetli, daha güçlü ve sonsuza dek var olacak biri ruhi ihtiyaçlarımızı karşılayabilir. Peki bizi dua etmeye yönelten ruhi ihtiyaçlarımız nelerdir?

Şimdiye kadar hiç çaresizlik içinde kalıp da, birinin size yol göstermesine ve öğüt vermesine ihtiyaç duydunuz mu? Ya da insanların cevap veremediği sorularınız oldu mu? Korkunç bir kayıp yaşadığınızda teselliye, kritik kararlar karşısında size akıl verecek birine veya suçluluk duyguları altında ezilirken bağışlanmaya ihtiyaç duyduğunuz oldu mu?

Kutsal Kitaba göre bunların hepsi dua etmek için geçerli sebeplerdir. Kutsal Kitap bu konuda en güvenilir kaynaktır ve bu kitapta geçmişte yaşamış birçok sadık erkek ve kadının duaları kayıtlıdır. Bu kişiler teselli bulmak, rehberlik istemek, bağışlanmak ve yanıtlanması zor sorulara cevap almak için dua ettiler (Mezmur 23:3; 71:21; Daniel 9:4, 5, 19; Habakkuk 1:3).

Bu dualar birbirinden çok farklı olsa da ortak bir yönleri vardı. Dua eden sadık kişiler bugünkü birçok insanın aksine dualarının işitilebilmesi için kime yönelmeleri gerektiğini biliyorlardı.