«ИНСАНЫ ЈАШАДАН ҮМИДДИР», — дејә бир китабда јазылыб. Орада гејд олунур ки, үмид «чарәсизлик, тәнһалыг вә горху һиссинин өһдәсиндән ҝәлмәјин ән јахшы дәрманыдыр» («Hope in the Age of Anxiety»).

Мүгәддәс Китабдан да ҝөрмәк олар ки, һәр бир инсанын үмидә еһтијаҹы вар. Лакин бу, сахта үмид олмамалыдыр. «Әсилзадәләрә, гуртулуш верә билмәјән бәшәр оғлуна ҝүвәнмәјин», — дејә Зәбур 146:3 ајәсиндә јазылыб. Тәбии ки, инсанларын бизи горујаҹағына архаланмаг јеринә, Өз вәдләрини јеринә јетирмәјә гадир Јараданымыза бел бағламаг даһа мәнтигли оларды. Ҝәлин ҝөрәк О, бизә нә вәд едиб.

ПИСЛИКЛӘР СОНА ЈЕТӘҸӘК, САЛЕҺЛӘР СҮЛҺ ИЧИНДӘ ЈАШАЈАҸАГ: «Аз галыб! Артыг пис адам олмајаҹаг... Һәлимләр јер үзүнә саһиб олаҹаг, әмин-аманлығын боллуғундан һәзз алаҹаглар» (Зәбур 37:10, 11). Зәбур 37:29 ајәсиндә исә јазылыб ки, салеһләр јер үзүндә әбәди јашајаҹаг.

МҮҺАРИБӘЛӘРӘ СОН ГОЈУЛАҸАГ: «[Аллаһ] јерин бир уҹундан о бири уҹунадәк дөјүшләри кәсир, каманы гырыр, низәни сындырыр, ҹәнҝ арабаларыны ода атыр» (Зәбур 46:8, 9).

ХӘСТӘЛИК, ӘЗАБ, ӨЛҮМ ОЛМАЈАҸАГ: «Аллаһ... онларын ҝөзләриндән бүтүн јашлары силәҹәк. Артыг өлүм олмајаҹаг. Нә дәрд, нә фәрјад, нә дә ағры олмајаҹаг, чүнки әввәлки шејләр кечиб ҝетди» (Вәһј 21:3, 4).

ҺӘР КӘСИН БОЛ ГИДАСЫ ОЛАҸАГ: «Јердә чөрәк бол олаҹаг, дағ башында зәмиләр ашыб-дашаҹаг» (Зәбур 72:16).

БҮТҮН ДҮНЈАНЫ БИР ҺӨКУМӘТ, АЛЛАҺЫН ПАДШАҺЛЫҒЫ ИДАРӘ ЕДӘҸӘК: «[Иса Мәсиһә] һакимијјәт, шәрәф вә падшаһлыг верилди ки, үммәтләр, халглар вә бүтүн дилләрә мәнсуб оланлар она гуллуг етсин. Онун һакимијјәти сона јетмәјәҹәк әбәди һакимијјәтдир, падшаһлығы әсла дағылмајаҹаг» (Дәнјал 7:14).

Бу вәдләрин ҝерчәкләшәҹәјинә неҹә әмин олмаг олар? Иса пејғәмбәр јер үзүндә јашајаркән сүбут етди ки, о, Аллаһ тәрәфиндән тәјин олунмуш Падшаһдыр. Мәсиһ хәстәләри сағалдыр, аҹлары једиздирир, өлүләри дирилдирди. Ән әсасы исә онун вердији тәлимләр иди. Чүнки бу тәлимләрдәки принсипләрә әмәл етмәклә инсанлар бир-бири илә әбәдијјәт боју сүлһ вә бирлик ичиндә јашаја биләрди. Иса пејғәмбәр һәмчинин ҝәләҹәк һадисәләрдән хәбәр верәрәк ахырзаманын әламәтләрини сөјләмишди.

Мүгәддәс Китабда ахырзаманын әламәтләри садаланаркән сүлһ вә тәһлүкәсизлик јох, там әкси олаҹағы дејилир. Орада милләтләр арасындакы мүһарибәләрин, гытлығын, хәстәликләрин вә ҝүҹлү зәлзәләләрин «дөврүн јекунуна әламәт» олаҹағы јазылыб (Мәтта 24:3, 7; Лука 21:10, 11; Вәһј 6:3—8). Һәмчинин һәрҹ-мәрҹлик баш алыб ҝетдијиндән әксәр инсанларда мәһәббәтин сојујаҹағы да гејд олунуб (Мәтта 24:12).

Инсанлар арасындакы бу сојуглуг өзүнү бир чох саһәдә бүрузә верир. Бу һагда 2 Тимутијә 3:1—5 ајәләриндә јазылыб. Орада дејилир ки, «ахырзаманда» инсанлар худбин, пулпәрәст, кеф дүшкүнү, ловға, залым олаҹаг. Аилә бағлары зәифләјәҹәк, ушаглар валидејнләринә итаәт етмәјәҹәк. Һәмчинин дини ријакарлыг ади һал алаҹаг.

Һал-һазырда дүнјанын бу вәзијјәтдә олмасы сүбут едир ки, биз ахырзаманда јашајырыг. Бунунла белә, баш верәнләр ҝөстәрир ки, Аллаһын һакимијјәти алтында сәфа сүрәҹәјимиз ҝүнләр чох јахындыр. Иса Мәсиһ дә «дөврүн јекунуна әламәт» һагда пејғәмбәрлик едәркән: «Падшаһлыг һаггындакы бу мүждә халгларын һамысына шәһадәт олсун дејә, бүтүн јер үзүндә тәблиғ едиләҹәк вә сон о вахт ҝәләҹәк», — дејәрәк һәмин ҝүнүн мүтләг ҝәләҹәјинә зәманәт вермишди (Мәтта 24:14).

Пис әмәл саһибләринә хәбәрдарлыг, салеһләрә исә үмид олан бу мүждә вәд олунмуш немәтләри тезликлә алаҹағымызын ҹарчысыдыр. Аллаһын вәд етдији немәтләр һагда даһа чох өјрәнмәк үчүн журналын сонунҹу сәһифәсинә нәзәр јетирә биләрсиниз.