«Әр... арвадыны өз бәдәнини севдији кими севмәлидир. Арвадыны севән өзүнү севир, ахы елә бир адам јохдур ки, өз бәдәнинә нифрәт етсин, әксинә, инсан өз бәдәнинин гејдинә галыр, ону әзизләјир» (ЕФЕСЛИЛӘРӘ 5:28, 29).

Әр аиләнин башчысыдыр (Ефеслиләрә 5:23). Јахшы әр кобуд, тәләбкар олмур. О, арвадынын гәдрини билир, онун мадди, емосионал тәләбатларыны өдәјир. Һәмчинин онун хошбәхтлији үчүн чалышыр, өз дедијини јеритмир (Филиппилиләрә 2:4). О, арвады илә ачыг үнсијјәт едир вә ону һәмишә динләјир. Онунла сәрт давранмыр, она әл галдырмыр, кобуд данышмыр (Колослулара 3:19).

«Арвад... әринә дәрин һөрмәт бәсләсин» (ЕФЕСЛИЛӘРӘ 5:33).

Гадын әринә һөрмәт едәндә, онун гәрарларыны дәстәкләјәндә аиләдә хош аб-һава јарадыр. Јахшы гадын әри сәһв едәндә ону алчалтмыр, әксинә, һәлим вә һөрмәтҹил давраныр (1 Бутрус 3:4). Әри илә һансыса проблем барәдә данышмаг лазым ҝәләндә бунун үчүн дүзҝүн вахт сечир вә онунла һөрмәтлә данышыр (Ваиз 3:7).

«Киши... арвадына бағланаҹаг вә онлар бир бәдән олаҹаг» (ЈАРАДЫЛЫШ 2:24).

Киши илә гадын аилә гуранда онлар арасында чох мәһрәм мүнасибәт јараныр. Онлар әлләриндән ҝәләни етмәлидирләр ки, бу мүнасибәти горусунлар. Мәсәлән, бир-биринә үрәкләрини ачыб данышмалы, һәтта кичик шејләрлә дә олса, бир-бирини севиндирмәјә чалышмалыдырлар. Әрлә арвад бир-биринә садиг галмалы, јолдашындан башга һеч кәслә ҹинси мүнасибәтдә олмамалыдыр. Чүнки хәјанәт инсана дәрин јара вурур, етибары сарсыдыр вә аиләни дағыдыр (Ибраниләрә 13:4).

«Ушаға дүзҝүн јолу өјрәт, гоҹаланда да о јолдан чыхмаз» (МӘСӘЛЛӘР 22:6).

Аллаһ валидејнләрә өвладларыны тәрбијә етмәји һәвалә едиб. Бу о демәкдир ки, онлар өвладларына әдәб-әркан гајдаларыны өјрәтмәли вә онлар үчүн јахшы нүмунә олмалыдырлар (Ганунун тәкрары 6:6, 7). Ушаг өзүнү пис апаранда валидејн өзүндән чыхмамалыдыр. О, «ешитмәјә һазыр олмалы, данышмаға вә һирсләнмәјә тәләсмәмәлидир» (Јагуб 1:19). Әҝәр валидејн ушағы ҹәзаландырмаг гәрарына ҝәлсә, буну гәзәблә јох, мәһәббәтлә етмәлидир.

«Ушаглар,.. валидејнләринизин сөзүнә гулаг асын... “Атана вә анана һөрмәт ет”» (ЕФЕСЛИЛӘРӘ 6:1, 2).

Өвладлар валидејнләринә гулаг асмалы вә онларын һөрмәтини сахламалыдырлар. Онлар валидејнләри илә бу ҹүр рәфтар едәндә аиләдә севинҹин, динҹлијин һөкм сүрмәсинә төһфә верирләр. Боја-баша чатмыш өвладлар валидејнләринин гајғысына галмалыдырлар. Лазым ҝәлдикдә ев-ешикләрини тәмир етмәли, онлара әл тутмалыдырлар (1 Тимутијә 5:3, 4).