«Биринизин диҝәриндән шикајәти олса да, бир-биринизи үрәкдән бағышлајын» (КОЛОСЛУЛАРА 3:13).

Сәһвсиз инсан јохдур. Бәзән биз киминсә хәтринә дәјирик, бәзән кимсә бизим хәтримизә дәјир. Буна ҝөрә дә һамымыз бир-биримизи бағышламалыјыг. Бағышламаг о демәкдир ки, хәтримизә дәјән инсана кин бәсләмирик. «Пислик әвәзинә пислик» етмирик вә инсанын сәһвини дәгигәбашы үзүнә вурмуруг (Ромалылара 12:17). Анҹаг киминсә һәрәкәти бизи јаралајыбса вә буну һеч ҹүр унуда билмириксә, онда һәмин инсанла тәкликдә һөрмәтҹил шәкилдә данышмалыјыг. Мәгсәдимиз ону ҝүнаһкар чыхармаг јох, барышмаг олмалыдыр (Ромалылара 12:18).

«Тәвазөкар олуб башгаларыны өзүнүздән үстүн сајын» (ФИЛИППИЛИЛӘРӘ 2:3).

Тәвазөкар вә һөрмәтҹил олсаг, башгаларына бизимлә үнсијјәт етмәк хош олаҹаг. Онлар архајын олаҹаглар ки, биз нәзакәтли, хошрәфтар инсаныг вә гәсдән онларын хәтринә дәјмәјәҹәјик. Анҹаг өзүмүзү башгаларындан үстүн сајсаг, һәмишә өз дедијимизи јеритмәјә чалышсаг,  ҝәрҝинлик, мүбаһисә јаранаҹаг. Инсанлар биздән узаг дураҹаг. Чох аз достумуз олаҹаг, бәлкә дә, һеч олмајаҹаг.

«Аллаһ ајры-сечкилик етмәјән Аллаһдыр, һәр халгын ичиндә Ондан горхан вә дүзҝүн иш ҝөрән адамдан разыдыр» (ҺӘВАРИЛӘРИН ИШЛӘРИ 10:34, 35).

Јараданымыз миллијәтинә, дилинә, мадди вәзијјәтинә, јахуд дәрисинин рәнҝинә ҝөрә инсанлар арасында фәрг гојмур. О, «бир инсандан һәр халгы јаратды» (Һәвариләрин ишләри 17:26). Демәли, мүәјјән мәнада бүтүн инсанлар баҹы-гардашдыр. Биз инсанларла һөрмәтҹил, меһрибан даврананда онлар да севинир, өзүмүз дә севинирик, үстәлик, Јараданымыз да разы галыр.

«Мүлајимлији... ҝејинин» (КОЛОСЛУЛАРА 3:12).

Биз мүлајим оланда инсанлар јанымызда өзләрини раһат һисс едир. Онлар сәрбәст шәкилдә бизимлә данышыр, һәтта сәһвимизи дә чәкинмәдән дејирләр. Чүнки билирләр ки, өзүмүздән чыхмајаҹағыг. Бундан башга, кимсә бизимлә һирсли данышанда мүлајим ҹавабымызла ону сакитләшдирә биләрик. Мәсәлләр 15:1 ајәсиндә дејилир: «Мүлајим ҹаваб һирси јатырар, кобуд сөз гәзәб ојадар».

«Вермәк алмагдан даһа чох хошбәхтлик ҝәтирир» (ҺӘВАРИЛӘРИН ИШЛӘРИ 20:35).

Бу ҝүн чох инсанлар тамаһкардыр вә өз мәнфәәтини ҝүдүр. Анҹаг инсан сәхавәтли оланда хошбәхт олур (Лука 6:38). Чүнки о, әшјалардан чох инсанлары севир. Һәмчинин бу севҝидән ирәли ҝәләрәк о, гәдирбилән олур вә кимсә она гаршы сәхавәт ҝөстәрәндә миннәтдарлығыны билдирир (Колослулара 3:15). Өзүнүздән сорушун: «Мән неҹә инсан олмаг истәјирәм: хәсис вә нанкор, јохса сәхавәтли вә гәдирбилән?» Беләликлә, башгаларындан нә ҝөзләјирсинизсә, өзүнүз дә елә олун (Мәтта 7:12).