Κάποιος αδελφός στην Ινδονησία έδωσε την πρόσκληση της Ανάμνησης στον υπάλληλο ενός πάρκινγκ, δύο μέρες πριν από τη διεξαγωγή της. Ο κύριος, που ήταν Μουσουλμάνος, ρώτησε αν μπορούσε να φέρει και άλλους με αυτή την πρόσκληση, και ο αδελφός τού απάντησε ότι μπορούσαν να έρθουν όσοι ήθελαν. Παρ’ όλα αυτά,  ο κύριος ζήτησε επιπλέον προσκλήσεις για να τις μοιράσει στην πολυμελή οικογένειά του. Ο αδελφός, λοιπόν, του έδωσε 20 προσκλήσεις και του εξήγησε ότι η Ανάμνηση είναι μια εκδήλωση προς τιμήν του θανάτου του Ιησού, και ότι όλοι είναι καλοδεχούμενοι, είτε είναι Χριστιανοί είτε Μουσουλμάνοι. Ο κύριος είπε ότι θα έφερνε 60 με 70 άτομα.

Λίγη ώρα αφότου είχε ξεκινήσει η ομιλία της Ανάμνησης, και ενώ οι παρόντες ήταν ήδη 248, έφτασε ο κύριος μαζί με 100 σχεδόν άτομα—άντρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους, καθώς και μια γυναίκα που βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Για να έρθουν στο ξενοδοχείο όπου γινόταν η Ανάμνηση, είχαν νοικιάσει αρκετά αυτοκίνητα. Βλέποντας όλο αυτό το πλήθος, οι άντρες ασφαλείας του ξενοδοχείου στην αρχή δεν τους άφηναν να μπουν. Τους φαινόταν περίεργο που τόσοι Μουσουλμάνοι ήθελαν να παρακολουθήσουν μια Χριστιανική εκδήλωση. Όταν, όμως, οι επισκέπτες τούς έδειξαν τις προσκλήσεις, εκείνοι τους άφησαν να περάσουν, αλλά τους συνόδευσαν μέχρι την αίθουσα. Ωστόσο, επειδή η αίθουσα ήταν κατάμεστη, επέτρεψαν μόνο σε 60 περίπου άτομα να περάσουν.

Ύστερα από μερικές μέρες, ο αδελφός επισκέφτηκε τον κύριο και τον ρώτησε πώς είχε φανεί το πρόγραμμα στον ίδιο και στους υπόλοιπους. Εκείνος είπε ότι, αν και στην αρχή ένιωθαν λίγο άβολα, όλοι τους εντυπωσιάστηκαν από την καλοσύνη των αδελφών—ιδιαίτερα από το γεγονός ότι στο τέλος τούς χαιρέτησαν και μάλιστα διά χειραψίας. Έπειτα, ο αδελφός τον κάλεσε στην ειδική ομιλία της επόμενης Κυριακής. Αυτή τη φορά, ο κύριος ήρθε με 40 περίπου συγγενείς και γείτονες. Επειδή όμως έφτασαν λίγο  πριν τελειώσει η συνάθροιση, οι πρεσβύτεροι αποφάσισαν να γίνει η ομιλία δεύτερη φορά. Έτσι λοιπόν, ο εισηγητής ανέβηκε πάλι στο βήμα και εξήγησε λίγα πράγματα για το πρόγραμμα, τον ύμνο και την προσευχή. Για να ωφεληθούν περισσότερο οι παρόντες, ο ομιλητής χρησιμοποίησε όρους με τους οποίους είναι εξοικειωμένοι οι Μουσουλμάνοι. Λόγου χάρη, αναφέρθηκε στην Αγία Γραφή ως το «Ιερό Βιβλίο» και στον Ιησού ως τον «προφήτη Ίσα».

Αργότερα, ένας πρεσβύτερος επισκέφτηκε τον κύριο στο σπίτι του και ξεκίνησε μια Γραφική συζήτηση από το ειδικό βιβλιάριο Να Ακούτε τον Θεό. Στη συζήτηση συμμετείχαν άλλα 12 άτομα, ανάμεσά τους Μουσουλμάνες και παιδιά.

Από την πρωτεύουσα της Μογγολίας, το Ουλάν Μπατόρ, ξεκινούν λεωφορεία που φτάνουν σε κάθε γωνιά της χώρας. Μερικά ταξίδια είναι πολύ μακρινά και διαρκούν μέχρι και 48 ώρες. Για να περάσει πιο εύκολα η ώρα, οι επιβάτες είτε κοιτάζουν έξω από το παράθυρο είτε κοιμούνται. Και παρότι στους Μογγόλους αρέσει το διάβασμα, δεν υπάρχει καθόλου αναγνωστική ύλη μέσα στα λεωφορεία. Με αυτό υπόψη, κάποιοι αδελφοί της Εκκλησίας Σονγκινό-χαϊρχάν πλησίασαν τους οδηγούς των λεωφορείων και τους είπαν: «Θα θέλαμε να σας χαρίσουμε ένα πολύ ωραίο βιβλίο. Στα αεροπλάνα, οι επιβάτες βρίσκουν πάντοτε κάτι να διαβάσουν στη θήκη του μπροστινού καθίσματος. Αν θέλετε να έχουν κάτι να διαβάζουν και οι δικοί σας επιβάτες, εμείς μπορούμε να βάλουμε έντυπα στα καθίσματα». Οχτώ οδηγοί δέχτηκαν την προσφορά των αδελφών, οι οποίοι έδωσαν συνολικά  299 περιοδικά και 144 ειδικά βιβλιάρια. Διευθέτησαν επίσης να αντικαθιστούν τα περιοδικά με τα καινούρια κάθε φορά που δημοσιεύονται.

Σε κάποια ασιατική χώρα, ζητήθηκε από δύο πρεσβυτέρους να επισκεφτούν μια αδελφή που ήταν αδρανής οχτώ χρόνια. Επειδή δεν τη γνώριζαν, της τηλεφώνησαν και κανόνισαν να τη συναντήσουν στο μαγαζί της το οποίο βρισκόταν σε μια μεγάλη αγορά. Αφού πέρασαν μέσα από πάμπολλα δαιδαλώδη στενά δρομάκια, βρήκαν όπως νόμιζαν το μαγαζί που έψαχναν. Μπαίνοντας, τους χαιρέτησε μια γυναίκα η οποία είχε πάνω στον πάγκο της μια μικρή Γραφή. Αφού επιβεβαίωσαν τα στοιχεία της—το επίθετο, τον τόπο καταγωγής της και την ηλικία των παιδιών της—οι αδελφοί συμπέραναν ότι αυτή ήταν η αδρανής αδελφή, και της είπαν: «Είμαστε οι αδελφοί σου, Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Εκείνη, με μια έκφραση απορίας στο πρόσωπό της, τους είπε ότι ήταν Χριστιανή. Παρότι η αντίδρασή της παραξένεψε τους αδελφούς, της έδωσαν μερικά έντυπα τα οποία δέχτηκε ευχαρίστως. Ωστόσο, φεύγοντας οι αδελφοί συνειδητοποίησαν ότι είχαν μπει σε λάθος μαγαζί! Αντί να πάνε στον αριθμό 2202, είχαν πάει στον αριθμό 2200. Ο ένας από τους αδελφούς είπε: «Εκείνη τη στιγμή σάστισα. Ήταν σαν να μας είχαν κατευθύνει οι άγγελοι στο συγκεκριμένο μαγαζί. Τόσο η κυρία όσο και η αδελφή είχαν το ίδιο επώνυμο, ήταν από την ίδια πόλη και τα παιδιά τους ήταν  συνομήλικα! Αν η κυρία είχε διαφορετικό επώνυμο ή καταγόταν από άλλο μέρος, θα καταλαβαίναμε ότι ήταν λάθος άτομο». Δύο μαγαζιά πιο κάτω, οι πρεσβύτεροι βρήκαν την αδρανή αδελφή που τους περίμενε.

Ύστερα από εκείνη τη λάθος επίσκεψη, η κυρία ξεκίνησε Γραφική μελέτη και τώρα έρχεται στις συναθροίσεις. Η δε αδρανής αδελφή παρακολουθεί όλες τις συναθροίσεις και συμμετέχει τακτικά στο έργο. «Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη στον Ιεχωβά», είπε η ίδια, «επειδή, αν και ήμουν τόσα χρόνια αδρανής, εκείνος ποτέ δεν με ξέχασε».

Ο Γκρεγκ και η Άλμα έχουν μετακομίσει στο νησί Καταντουάνες, στις Φιλιππίνες, για να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Για να φτάσουν σε κάποιες ορεινές περιοχές του τομέα τους, χρειάζεται να περπατήσουν 20 περίπου χιλιόμετρα. Άλλες φορές, για να κηρύξουν στα γύρω νησιά, πρέπει να πάρουν βάρκα και να κωπηλατήσουν μέχρι και δύο ώρες. Την εποχή των βροχών, όμως, δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνουν τέτοια ταξίδια. Εντούτοις, αντί να μείνουν στο σπίτι με δεμένα τα χέρια, σκέφτηκαν να επωφεληθούν από τα πακέτα προσφορών που κάνει η εταιρία κινητής τηλεφωνίας τους για να στέλνουν απεριόριστα μηνύματα με ελάχιστο κόστος.

Ο Γκρεγκ αρχίζει το μήνυμα αναφέροντας το όνομά του. Κατόπιν γράφει: «Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη από την Αγία Γραφή». Ένα από τα εδάφια που έχουν απήχηση είναι το Ιωάννης 17:3. Αφού το παραθέσει, κάνει δύο ερωτήσεις: Ποιος είναι ο αληθινός Θεός; και Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; Στη συνέχεια, ζητάει από το άτομο να του απαντήσει. Αν λάβει απάντηση, ο Γκρεγκ τού στέλνει ένα ακόμα εδάφιο, όπως το Ψαλμός 83:18. Αν το άτομο εξακολουθήσει να απαντάει στα μηνύματα, του προτείνει να  συνεχίσουν τη συζήτηση από το τηλέφωνο. Ο Γκρεγκ και η Άλμα λένε ότι πολλοί ανταποκρίνονται.

Μια κυρία είχε αρκετές Γραφικές ερωτήσεις, γι’ αυτό αντάλλαξαν πολλά μηνύματα. Η κυρία ξεκίνησε Γραφική μελέτη και άρχισε να μεταδίδει αυτά που μάθαινε σε έναν ανιψιό και μια συνάδελφό της. Τελικά, βαφτίστηκαν και οι τρεις.