ΟΙ ΟΡΚΟΙ είχαν τη θέση τους στα πλαίσια του Μωσαϊκού Νόμου. Ωστόσο, η χρήση τους είχε γίνει κάτι τόσο τετριμμένο στην καθημερινή ζωή των συγχρόνων του Ιησού ώστε υπήρχε η τάση να παίρνουν όρκο σχεδόν για οτιδήποτε έλεγαν προκειμένου να προσδώσουν ισχύ στα λόγια τους. Με αυτή την επιπόλαιη συνήθεια προσπαθούσαν να προσθέσουν αξιοπιστία στις δηλώσεις τους. Εντούτοις, ο Ιησούς το κατέκρινε αυτό δύο φορές. Αντ’ αυτού, δίδαξε: «Το Ναι το οποίο λέτε ας σημαίνει Ναι, το Όχι σας, Όχι».​—Ματθ. 5:33-37· 23:16-22.

Σύμφωνα με το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Theological Dictionary of the New Testament), το ότι «η τάση που επικρατούσε ανάμεσα στους Ιουδαίους να επιβεβαιώνουν κάθε πιθανή δήλωση με όρκο» ήταν πολύ έντονη φαίνεται από διάφορες περικοπές του Ταλμούδ, το οποίο προσδιορίζει με σχολαστικότητα ποιοι όρκοι έπρεπε να θεωρούνται δεσμευτικοί και ποιοι όχι.

Ο Ιησούς δεν ήταν ο μόνος που καταδίκασε αυτές τις υπερβολές. Λόγου χάρη, ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος ανέφερε για μια Ιουδαϊκή αίρεση: «Αποφεύγουν να ορκίζονται, θεωρώντας το χειρότερο από το να καταπατήσουν τον όρκο, γιατί υποστηρίζουν ότι κάποιος που δεν είναι πιστευτός χωρίς να ορκιστεί στον Θεό είναι καταδικαστέος». Το απόκρυφο Ιουδαϊκό βιβλίο Σοφία Σειράχ παρόμοια δηλώνει: «Ο άνθρωπος που ορκίζεται πολύ, είναι γεμάτος ανομία». (23:11, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Ο Ιησούς καταδίκασε το να παίρνει κάποιος όρκους με το παραμικρό. Αν λέμε πάντοτε την αλήθεια, δεν θα χρειάζεται να ορκιζόμαστε για να γίνονται τα λόγια μας πιο πιστευτά.