Όχι. Συμμετέχουμε τακτικά στο κήρυγμα από πόρτα σε πόρτα, αλλά δεν πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε τη σωτηρία επειδή το κάνουμε αυτό. (Εφεσίους 2:8) Γιατί;

 Σκεφτείτε το εξής παράδειγμα: Κάποιος γενναιόδωρος άνθρωπος υπόσχεται να κάνει ένα ακριβό δώρο σε οποιονδήποτε πάει σε ένα συγκεκριμένο μέρος, μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Αν πιστεύατε την υπόσχεσή του, δεν θα πηγαίνατε και εσείς ακολουθώντας τις οδηγίες του; Και βέβαια! Πιθανώς μάλιστα να το λέγατε και σε φίλους και συγγενείς για να πάνε και αυτοί. Αν και για να πάρετε το δώρο θα έπρεπε να κάνετε και εσείς κάτι—να ακολουθήσετε τις οδηγίες του ανθρώπου—θα το παίρνατε αν εκείνος δεν είχε αποφασίσει εξαρχής να κάνει αυτό το δώρο; Όχι.

 Παρόμοια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν την υπόσχεση που έχει δώσει ο Θεός ότι όσοι υπακούν σε αυτόν θα ζήσουν για πάντα. (Ρωμαίους 6:23) Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να μεταδώσουμε την πίστη μας σε άλλους, ελπίζοντας ότι θα ωφεληθούν και αυτοί από τις υποσχέσεις του Θεού. Αλλά δεν πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε τη σωτηρία επειδή συμμετέχουμε στο κήρυγμα. (Ρωμαίους 1:17· 3:28) Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει τόσα ώστε να δικαιούται αυτή την εκπληκτική ευλογία από τον Θεό. «Μας έσωσε, όχι για τα καλά έργα που τυχόν κάναμε εμείς, αλλά γιατί μας σπλαχνίστηκε».—Τίτο 3:5, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.