‏«در دوران کودکی در خانواده‌ام ناسزا گفتن و سر هم داد زدن معمول بود.‏» این گفتهٔ خانمی به نام پاتریشیاست،‏ او می‌گوید:‏ «بخشش را یاد نگرفته بودم.‏ حتی بعدها وقتی بزرگ شدم،‏ اگر کسی ناراحتم می‌کرد برای چند روز مرتب به آن فکر می‌کردم و بی‌خواب می‌شدم.‏» بله،‏ اگر زندگی ما از خشم و رنجش پر شود،‏ شادی و سلامتی از آن زندگی رخت می‌بندد.‏ تحقیقات نشان داده است که نبخشیدن دیگران می‌تواند مشکلات زیر را به بار آورد:‏

• عصبانیت و تلخی در دل می‌ماند که آفت روابط است و شخص را به تنهایی و انزوا می‌کشد

• موجب زودرنجی،‏ نگرانی و حتی افسردگی شدید می‌شود

• ذهن چنان به خطایی مشغول می‌شود که دیگر نمی‌توان از زندگی لذّت برد

• شخص آرامش ندارد،‏ چون می‌داند باید دیگران را ببخشد،‏ اما چنین نکرده است

• استرس و احتمال ناراحتی جسمی بالا می‌رود،‏ از جمله فشار خون،‏ بیماری‌های قلبی و امراضی مثل آرتروز و سردرد *

بخشش به چه معناست؟‏ بخشش به معنی عفو کسی است که نسبت به ما خطایی مرتکب شده و دوری از خشم،‏ دلخوری و فکر انتقام است.‏ البته بخشش به معنی تظاهر به این که اصلاً چیزی پیش نیامده است یا تأیید آن خطا یا کوچک شمردن آن نیست.‏ در واقع،‏ بخشش انتخابی آگاهانه،‏ برخاسته از محبت به دیگران است که نشان می‌دهد،‏ شخص به صلح و آشتی با دیگران و ایجاد یا حفظ رابطه‌ای خوب با آنان اهمیت می‌دهد.‏

بخشش نشانهٔ درک و فهم شخص است،‏ چون می‌داند که همه در رفتار و گفتارشان خطا می‌کنند.‏ (‏رومیان ۳:‏۲۳‏)‏ هماهنگ با این طرز فکر در کتاب مقدّس آمده است:‏ «حتی اگر دلیلی برای شکایت از دیگری داشته باشید،‏ همچنان یکدیگر را تحمّل کنید و همدیگر را بدون قید و شرط ببخشید.‏»—‏کولُسیان ۳:‏۱۳‏.‏

پس می‌توان نتیجه گرفت که بخشش یک جنبهٔ مهم از محبت است،‏ محبتی که «پیوند می‌دهد و کاملاً متحد می‌سازد.‏» (‏کولُسیان ۳:‏۱۴‏)‏ بنا بر سایت یکی از معتبرترین مراکز علوم پزشکی جهان * بخششِ دیگران نتایج زیر را به همراه دارد:‏

•   داشتن رابطه‌ای سالم با دیگران،‏ از جمله دلسوزی،‏ همدردی و درک شخصی که خطایی مرتکب شده است

• وضعیت روحی ما را بهبود می‌بخشد و رابطه‌مان را با خدا نزدیک می‌کند

• از نگرانی،‏ استرس و تندخویی می‌کاهد

• علائم افسردگی را کاهش می‌دهد

خود را ببخشید.‏ در مجلّهٔ «ناتوانی و توانبخشی»‏ * آمده است،‏ بخشیدن خود می‌تواند «سخت‌ترین،‏ اما مهم‌ترین کار برای سلامت» جسم و روان انسان باشد.‏ چه چیز می‌تواند به شما کمک کند که خود را ببخشید؟‏

• از خود انتظار نداشته باشید که هیچ گاه خطا و اشتباه نکنید،‏ واقع‌بین باشید و بپذیرید که مثل هر انسان دیگری از شما هم اشتباه و خطا سر می‌زند.‏—‏جامعه ۷:‏۲۰

• از اشتباهایتان درس بگیرید.‏ اگر چنین کنید،‏ کمتر احتمال دارد که آن را تکرار کنید.‏

• با خود صبور باشید.‏ ممکن است ترک برخی عادات و ضعف‌های شخصیتی وقت بخواهد و یک‌شبه از میان نرود.‏—‏اِفِسُسیان ۴:‏۲۳،‏ ۲۴

• با دوستانی معاشرت کنید که مشوّق شمایند،‏ روحیه‌ای مثبت دارند و در عین حال که مهربانند،‏ با شما صادقند.‏—‏امثال ۱۳:‏۲۰

• اگر کسی را ناراحت کرده‌اید،‏ مسئولیت آن را بپذیرید و سریع عذرخواهی کنید.‏ با برقراری رابطه‌ای خوب با دیگران به آرامش درونی می‌رسید.‏—‏مَتّی ۵:‏۲۳،‏ ۲۴

پاتریشیا که در ابتدای مقاله به او اشاره شد،‏ با مطالعهٔ کتاب مقدّس،‏ بخشش را آموخت.‏ او می‌گوید:‏ «احساس کردم از خشم و عصبانیتی که زندگی مرا مسموم کرده بود،‏ آزاد شدم.‏ دیگر نه خود رنج می‌کشم و نه دیگران را رنج می‌دهم.‏ اصول کتاب مقدّس ثابت می‌کند که خدا ما را دوست دارد و بهترین را برای ما می‌خواهد.‏»‏

مردی به نام رَن که اکنون با به کاربستن اصول کتاب مقدّس به آرامش درونی رسیده است،‏ می‌گوید:‏ «نمی‌توانستم افکار و اعمال دیگران را کنترل کنم،‏ اما می‌توانستم افکار و اعمال خود را کنترل کنم.‏ اگر می‌خواستم آرامش داشته باشم باید از بغض و کینه دوری می‌کردم.‏ یاد گرفتم که آرامش و کینه را مثل شمال و جنوب تصوّر کنم.‏ نمی‌توانستم در آنِ واحد هم در شمال باشم و هم در جنوب.‏»‏