အဂါမာ ပုတ်သင်ညိုက ပြင်ညီမျက်နှာပြင်ကနေ ဒေါင်လိုက်မျက်နှာပြင်ကို အလွယ်တကူ ခုန်တက်သွားနိုင်တယ်။ ပြင်ညီမျက်နှာပြင်က ချောနေတဲ့အခါ ခြေကုပ်မရပေမဲ့ ဒီအကောင်လေးဟာ နံရံကို ချောချောမောမော ရောက်သွားနိုင်တယ်။ ဘယ်လိုကြောင့်လဲ။ လျှို့ဝှက်ချက်က အဂါမာ ပုတ်သင်ညိုရဲ့ အမြီးမှာ ရှိတယ်။

သုံးသပ်ကြည့်ပါ– ဒီအကောင်လေးက ကုတ်အားရှိတဲ့ မျက်နှာပြင်ကနေ ခုန်တဲ့အခါ ခန္ဓာကိုယ်ကို ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်တယ်၊ အမြီးကို အောက်စိုက်ထားတယ်။ အဲဒါက နံရံပေါ် ကိုယ်ခန္ဓာအနေအထား မှန်မှန်နဲ့ ကပ်သွားစေတယ်။ မျက်နှာပြင်က ချောနေရင်တော့ ခုန်လိုက်တဲ့အခါ ချော်သွားပြီး ပုံစံပျက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ လေထဲရှိနေစဉ် အမြီးကို ထောင်မတ်ခြင်းအားဖြင့် သူ့ခေါင်းကို ပြန်မတ်လိုက်တယ်။ အမြီးကို ထောင်ချင်သလို ထောင်တာ မဟုတ်ဘဲ လိုအပ်တဲ့အတိုင်း တိတိကျကျ ထောင်မတ်ခြင်း ဖြစ်တယ်။ “ပုတ်သင်ညိုက သူ့ရဲ့အမြီးကို လိုအပ်သလို ချိန်ဆထောင်မတ်ခြင်းအားဖြင့် သူ လိုချင်တဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာအနေအထား ရအောင် လုပ်သွားတယ်” လို့ ဘာကလေမြို့မှာရှိတဲ့ ကယ်လီဖိုးနီးယား တက္ကသိုလ်က ထုတ်ပြန်တဲ့ မှတ်တမ်းမှာ ဖော်ပြထားတယ်။ ပြင်ညီမျက်နှာပြင်က ပိုပြီးချောလေလေ အမြီးကို ပိုပြီးမြှောက်ရလေလေ ဖြစ်တယ်။ အဲဒါမှ နံရံပေါ်ကို ခြေထောက်နဲ့ ကျနိုင်မှာ ဖြစ်တယ်။

အဂါမာ ပုတ်သင်ညိုအမြီးကို ကြည့်ပြီး အင်ဂျင်နီယာတွေက ဘယ်လိုနယ်မြေမှာပဲဖြစ်ဖြစ် အလွယ်တကူ လဲကျသွားခြင်း မရှိဘဲ ပိုပြီး လွယ်လွယ်ကူကူ သွားလာနိုင်တဲ့ စက်ရုပ်တွေကို တီထွင်ကြတယ်။ အဲဒီစက်ရုပ်တွေက ငလျင်ဘေး၊ သဘာဝဘေးအန္တရာယ်တွေ ကျရောက်တဲ့အခါ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်တဲ့သူတွေကို ရှာတဲ့နေရာမှာ သုံးဖို့ ဖြစ်တယ်။ “စက်ရုပ်တွေဟာ တိရစ္ဆာန်တွေလောက် စွမ်းဆောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ အဲဒီစက်ရုပ်ကို အလွယ်တကူ မလဲအောင် လုပ်နိုင်တာ မှန်သမျှက တိုးတက်မှုတစ်ခုပဲ” လို့ သုတေသီ သောမတ် လစ်ဘီက ပြောတယ်။

သင် ဘယ်လို ထင်ပါသလဲ။ အဂါမာ ပုတ်သင်ညိုရဲ့အမြီးက သူ့အလိုလို ဖြစ်လာနိုင်သလား။ ဒါမှမဟုတ် စနစ်တကျ ပုံစံရေးဆွဲခံထားရတာလား။