▪ Biblia mówi, że Bóg „stworzył wszystko”, dlatego niektórzy dochodzą do wniosku, że musiał stworzyć też Diabła (Efezjan 3:9; Objawienie 4:11). Jednak z Księgi tej jasno wynika, że to nieprawda.

Jehowa stworzył kogoś, kto później stał się Diabłem. Istnienie tego głównego przeciwnika Bożego musi harmonizować z tym, co Biblia wyjawia o Jehowie jako Stwórcy. Czytamy w niej: „Doskonałe są wszystkie jego poczynania, bo wszystkie jego drogi są sprawiedliwością. Bóg wierności, u którego nie ma niesprawiedliwości; jest on prawy i prostolinijny” (Powtórzonego Prawa 32:3-5). Na podstawie tych słów można wywnioskować, że Szatan był kiedyś doskonały i prawy. Był jednym z anielskich synów Bożych. Jezus powiedział o Diable, że „nie wytrwał w prawdzie”, a zatem na początku musiał być prawdomówny i niesplamiony żadną winą (Jana 8:44, Biblia poznańska).

Jak wszystkie rozumne stworzenia Boże anioł, który z czasem stał się Szatanem, miał możliwość wyboru między dobrem a złem. Gdy wystąpił przeciw Bogu i namówił do buntu pierwszą parę ludzką, uczynił siebie Szatanem, to znaczy „przeciwnikiem” (Rodzaju 3:1-5).

Ten niegodziwy duch stał się także Diabłem, czyli „oszczercą”. Podszył się pod węża i przebiegłymi kłamstwami nakłonił Ewę, by złamała wyraźny zakaz Stwórcy. Właśnie dlatego Jezus nazwał Szatana „ojcem kłamstwa” (Jana 8:44).

Ale jak to możliwe, że ku złemu zaczęła skłaniać się doskonała istota duchowa, która przecież nie miała żadnych słabości ani nie była wystawiona na żadne negatywne wpływy? Anioł ten najwyraźniej zapragnął dla siebie czci należnej wyłącznie Bogu. Dostrzegł, że mógłby spróbować namówić ludzi, by służyli jemu, a nie Jehowie. Zamiast odrzucić te myśli, uchwycił się ich i w końcu je urzeczywistnił. Uczeń Jakub opisał taki proces następująco: „Każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie. Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech” (Jakuba 1:14, 15; 1 Tymoteusza 3:6).

Zilustrujmy to przykładem: Księgowy zauważa, że mógłby sfałszować dokumenty i okraść firmę, w której pracuje. Oczywiście może szybko odpędzić tę myśl. Jeśli jednak będzie ciągle do niej wracał, to zacznie mu się ona coraz bardziej podobać i przypuszczalnie wprowadzi ją w czyn. W rezultacie sam zrobi z siebie złodzieja. Gdy zacznie kłamać, stanie się też kłamcą. Podobnie było ze stworzonym przez Boga aniołem. Ponieważ pielęgnował złe pragnienia, zaczął zgodnie z nimi działać — wykorzystał wolną wolę, by zejść na drogę oszustwa i zbuntować się przeciw Ojcu. W ten sposób uczynił siebie Szatanem Diabłem.

Jak to dobrze, że w wyznaczonym przez Boga czasie Szatan Diabeł zostanie unicestwiony (Rzymian 16:20). Zanim to nastąpi, słudzy Jehowy są wyczulani na „zamysły” Szatana i mogą korzystać z ochrony przed jego machinacjami (2 Koryntian 2:11; Efezjan 6:11). Tak więc ze wszystkich sił ‛przeciwstawiajmy się Diabłu, a ucieknie od nas’ (Jakuba 4:7).

[Napis na stronie 21]

Występując przeciw Bogu, doskonały anioł uczynił siebie Szatanem