Zanim Jezus urodził się na ziemi, w odróżnieniu od pozostałych ludzi żył w niebie jako osoba duchowa (Jana 8:23). Był pierwszym stworzeniem Bożym i pomagał przy stwarzaniu wszystkiego innego. Tylko on został powołany do istnienia bezpośrednio przez Jehowę i dlatego nazwano go „jednorodzonym” Synem Boga. Ponieważ występował też w roli Rzecznika Bożego, jest określany mianem „Słowa” (Jana 1:1-3, 14). Przeczytaj Kolosan 1:15, 16.

Posyłając swego Syna na ziemię, Bóg przeniósł jego życie z nieba do łona żydowskiej dziewicy Marii. Jezus nie miał więc człowieczego ojca (Łukasza 1:30-35). Przyszedł tutaj, by 1) uczyć prawdy o Bogu, 2) pokazać, jak należy wykonywać wolę Bożą, i 3) ofiarować swoje doskonałe życie na „okup”. Przeczytaj Mateusza 20:28 i Jana 18:37.

Okup to zapłata za uwolnienie kogoś. Pierwotne zamierzenie Boże co do ziemi nie przewidywało, że ludzie będą się starzeć i umierać. Skąd o tym wiemy? Stwórca powiedział, że pierwszy człowiek, Adam, umrze, jeśli przekroczy pewien zakaz — jeśli popełni grzech. Gdyby Adam nie zgrzeszył, żyłby wiecznie. Ponieważ jednak okazał nieposłuszeństwo, w tym samym dniu zaczął zmierzać ku śmierci i po kilkuset latach umarł (Rodzaju 2:16, 17; 5:5). Grzeszny stan i śmierć przekazał swoim potomkom. A więc poprzez Adama śmierć, będąca karą za grzech, ‛weszła na świat’ i dlatego potrzebujemy okupu. Przeczytaj Rzymian 5:12; 6:23.

Kto mógłby zapłacić okup, który by nas uwolnił od śmierci? Na pewno nie leży to w mocy żadnego niedoskonałego człowieka. Umierając, płacimy karę za swoje grzechy. Przeczytaj Psalm 49:7-9.

Jezus nie odziedziczył niedoskonałości po człowieczym ojcu, toteż nie umarł z powodu własnego grzesznego stanu — oddał życie za grzechy innych. Bóg, posyłając swego Syna po to, by za nas umarł, pokazał, że darzy ludzi niezwykłą miłością. Również Jezus, gdy zgodnie z wolą Ojca oddał życie za nasze grzechy, dowiódł, że nas kocha. Przeczytaj Jana 3:16 i Rzymian 5:18, 19.

Uzdrawiając chorych, wskrzeszając zmarłych i w końcu wykupując ludzi z niewoli grzechu i śmierci, Jezus pokazał, jaka wspaniała przyszłość czeka wszystkich tych, którzy okażą się mu posłuszni (Łukasza 18:35-42; Jana 5:28, 29). Gdy umarł, Bóg przywrócił go do życia jako istotę duchową (1 Piotra 3:18). Potem Jezus czekał po prawicy Bożej, aż zostanie wyniesiony przez Jehowę na tron, by panować nad ziemią (Hebrajczyków 10:12, 13). Obecnie jest Królem w niebie, a jego naśladowcy rozgłaszają tę dobrą nowinę po całym świecie. Przeczytaj Daniela 7:13, 14 i Mateusza 24:14.

Już wkrótce Jezus użyje swej władzy królewskiej, by położyć kres wszelkim cierpieniom i unicestwić niegodziwych. Miliony tych, którzy okazują w niego wiarę i są mu posłuszni, będą się rozkoszować życiem w ziemskim raju. Przeczytaj Psalm 37:9-11.