BİRÇOK kardeş hizmet etmek için ihtiyacın daha büyük olduğu yerlere taşınıyor. Siz böyle birini tanıyor musunuz? Belki bu kardeşlerle ilgili şunları merak etmiş olabilirsiniz: “Onlarda başka bir ülkede hizmet etme isteği uyandıran nedir? Kendilerini böyle bir hizmete nasıl hazırlıyorlar? Ben de ihtiyacın daha büyük olduğu bir yerde hizmet edebilir miyim?” Bu soruların cevaplarını öğrenmenin en kolay yolu onlara sormaktır.

Sizde ihtiyacın daha büyük olduğu bir yerde hizmet etme isteği uyandıran neydi? 30 yaşlarındaki Amy, Gana’ya Amerika Birleşik Devletleri’nden geldi. O şöyle anlatıyor: “Yıllarca başka bir ülkede hizmet etmenin hayalini kurdum ama bu bana ulaşılmaz bir hedef gibi geliyordu.” Peki onun görüşünü değiştiren ne oldu? “Belize’de hizmet eden bir çift 2004’te beni bir ay boyunca onlarla birlikte öncülük yapmam için davet etti. Davetlerini kabul ettim. Gerçekten harika bir deneyimdi. Bir sene sonra öncü olarak hizmet etmek üzere Gana’ya taşındım.”

Amerika Birleşik Devletleri’nden gelen başka bir hemşire de şu anda 20’li yaşlarının sonunda olan Stephanie. O birkaç yıl önce koşullarını dikkatle gözden geçirdikten sonra şöyle düşündü: “Sağlığım yerinde. Ailevi sorumluluklarım da yok. Aslında Yehova için çok daha fazlasını yapabilirim.” Bu dürüst değerlendirmenin sonucunda Stephanie hizmetteki payını artırmak üzere Gana’ya gitmeye karar verdi. Danimarka’dan gelen Filip ve Ida da 60’lı yaşlarının başında öncü bir çift. Onların hayali ihtiyacın daha büyük olduğu bir bölgeye taşınmaktı ve bu hayallerini gerçekleştirmenin yollarını arıyorlardı. Filip şöyle diyor: “Bunu yapma fırsatı doğunca  Yehova bize ‘Haydi, başlayın!’ diyor gibi hissettik.” Onlar 2008’de Gana’ya taşındı ve orada üç yıldan fazla hizmet ettiler.

Amerika Birleşik Devletleri’nde hizmet eden Hans ve Brook 30’lu yaşlarda öncü bir çift. Onlar 2005’te Katrina Kasırgası’nın ardından yapılan afet yardım çalışmalarına katıldı. Daha sonra da uluslararası inşaat projelerine katılmak için başvurdular ama davet edilmediler. Hans şöyle anlatıyor: “Bölge ibadetinde dinlediğimiz bir konuşmada Kral Davut’tan bahsedildi. O mabedi kendisinin inşa etmesine izin verilmeyince bunu kabul etmiş ve hedefini değiştirmişti. Ele alınan bu nokta sayesinde, teokratik hedeflerimizi değiştirmenin yanlış olmadığını fark ettik” (1. Tar. 17:1-4, 11, 12; 22:5-11). Brook da şöyle diyor: “Yehova başka bir kapıyı çalmamızı istiyordu.”

Başka ülkelerde hizmet eden arkadaşlarının heyecan verici tecrübelerini duyunca onlar da bunu denemek istedi. 2012’de Gana’ya gittiler ve orada işaret dili konuşan bir cemaati desteklediler. Dört ay sonra Amerika Birleşik Devletleri’ne dönmeleri gerekse de Gana’daki hizmetleri Krallığı ilk plana koyma isteklerini güçlendirdi. Onlar daha sonra Mikronezya’da bir Büro inşaat projesinde çalıştılar.

İhtiyacın daha büyük olduğu bir yerde hizmet etmek için hangi adımları attınız? Stephanie “Bu konuyla ilgili Gözcü Kulesi makalelerini inceledim” diyor. * “Bunun yanı sıra hem cemaatimdeki ihtiyarlarla hem de çevre gözetmeni ve eşiyle bu hedefim hakkında konuştum. En önemlisi de bu konuda Yehova’ya sık sık dua ettim.” Stephanie aynı zamanda yaşamını basit tuttu, böylece başka bir ülkede hizmet ederken geçimini sağlamak için para biriktirebildi.

Hans da şöyle anlatıyor: “Yehova’ya  bize rehberlik etmesi için dua ettik çünkü O nereye gitmemizi isterse oraya gitmek istiyorduk. Dualarımızda kararımızı hayata geçireceğimiz tarihi de belirttik.” Onlar dört Büroya mektup yazdı. Gana bürosundan gelen olumlu karşılık üzerine iki aylığına oraya gittiler. Hans şöyle diyor: “Katıldığımız cemaatle hizmet etmekten o kadar sevinç duyduk ki ziyaretimizi uzattık.”

Gana’ya Kanada’dan gelen George ve Adria 30’lu yaşlarının sonundaki öncü bir çift. Onlar Yehova’nın iyi niyetlerden çok iyi kararları desteklediğini akıllarından çıkarmadılar. Bu nedenle hedeflerine ulaşabilmek için belirgin adımlar attılar. Gana’da ihtiyacın büyük olduğu bir yerde hizmet eden bir hemşireyle iletişim kurdular ve ona birçok soru sordular. Ayrıca Gana ve Kanada’daki bürolara mektup yazdılar. Adria “Bunun yanı sıra hayatımızı daha da sadeleştirmenin yollarını aradık” diyor. Onlar attıkları bu adımlar sayesinde hedeflerine ulaştılar ve 2004’te Gana’ya gittiler.

Gittiğiniz yerde hangi zorluklarla karşılaştınız ve bunlarla nasıl başa çıktınız? Amy’nin yaşadığı ilk zorluk ev hasretiydi. O “Her şey alıştığımdan çok farklıydı” diyor. Peki ona ne yardım etti? Şöyle anlatıyor: “Ailemin beni arayıp hizmetimi ne kadar takdir ettiklerini söylemeleri oraya taşınma nedenimi aklımda tutmama yardım etti. Daha sonra ailemle görüntülü konuşma yoluyla görüşmeye başladık. Birbirimizi görebildiğimiz için kendimi ailemden çok uzakta hissetmiyordum.” Amy oranın  yerlisi olan tecrübeli bir hemşireyle dost olduğunu ve bu dostluğun farklı yerel âdetleri öğrenmesine çok yardım ettiğini söylüyor. Şöyle diyor: “İnsanların tepkilerini anlamadığımda hemen ona koşuyordum. Onun sayesinde ne yapmam ve ne yapmamam gerektiğini öğrendim. Bu da hizmetimi sevinçle yerine getirmeme yardım etti.”

George ve Adria Gana’ya ilk gittiklerinde geçmişe yolculuk yapmış gibi hissettiklerini söylüyorlar. Adria şöyle anlatıyor: “Çamaşır yıkamak için makine yerine leğen kullanıyorduk. Yemek hazırlamak sanki 10 kat daha uzun sürüyordu. Fakat bir süre sonra bu zorlukları yeni birer deneyim olarak görmeye başladık.” Brook da şöyle diyor: “Öncüler olarak yaşadığımız zorluklara rağmen doyum veren bir hayatımız var. İmanımızı güçlendiren onca tecrübeye dönüp baktığımızda bunların hayatımızı süsleyen çok değerli anılar haline geldiğini görüyoruz.”

Bu hizmet türünü neden başkalarına da tavsiye edersiniz? Stephanie şöyle anlatıyor: “Sahamızdaki insanlar hakikati öğrenmeye o kadar hevesli ki Kutsal Kitabı her gün incelemek istiyorlar. Böyle bir sahada hizmet etmek gerçekten büyük bir sevinç. İhtiyacın daha büyük olduğu bir yere taşınmak hayatımda verdiğim en iyi kararlardan biri!” Stephanie 2014’te Aaron’la evlendi ve şimdi Gana bürosunda hizmet ediyorlar.

Almanya’dan gelen ve şu anda 30’lu yaşlarının başında bir öncü olan Christine “Bu harika bir deneyim” diyor. Christine Gana’dan önce bir süre Bolivya’da hizmet etmişti. Şunları anlatıyor: “Ailemden uzak olduğumdan yardım için hep Yehova’ya yöneliyorum. O şimdi benim için eskisinden çok daha gerçek. Ayrıca Yehova’nın toplumundaki olağanüstü birliği daha da yakından görüyorum. Bu hizmet sayesinde çok daha güzel bir hayatım var.” Christine yakın zamanda Gideon’la evlendi ve birlikte Gana’da hizmet etmeye devam ediyorlar.

Filip ve Ida tetkiklerinin ilerlemesi için neler yaptıklarını şöyle anlatıyor: “Bir dönem tetkiklerimizin sayısı 15’i geçiyordu. Fakat tetkiklerimize hakikati daha iyi öğretebilmek için bu sayıyı 10’la sınırladık.” Peki inceleme yapanlar bundan yarar gördü mü? Filip şunları söylüyor: “Michael adında bir gençle tetkik yapıyordum. Koşulları her gün tetkik yapmaya elverişliydi. Ayrıca o kadar iyi hazırlık yapıyordu ki Ne Öğretiyor? kitabını bir ayda bitirdik ve Michael vaftiz edilmemiş bir müjdeci oldu. Hizmetteki ilk gününde ‘Tetkik yaptığım kişilerle ilgili bana yardım edebilir misin?’ diye sordu. Şaşkınlıkla ona baktığımı görünce, üç kişiyle tetkik başlattığını ve tetkikleri idare etmek için yardıma ihtiyaç duyduğunu söyledi.” Düşünün, hakikati öğretecek kişilere ihtiyaç o kadar büyük ki Kutsal Kitabı inceleyen kişilerin bile tetkiki var!

Amy başka bir büyük ihtiyacın nasıl farkına vardığını şöyle anlatıyor: “Gana’ya geldikten kısa bir süre sonra hizmet için küçük bir köye gittik ve işitme engelli kişiler bulmaya çalıştık. Ve sadece o köyde işitme engelli sekiz kişi bulduk!” Ülkede şu anda 300’den fazla işitme engelli müjdeci ve birçok ilgili var. Bu arada Amy Eric’le evlendi. Onlar birlikte özel öncü olarak hizmet ediyor ve işaret dili konuşan bir cemaati destekliyorlar. George ve Adria ise Gana’da hizmet ederek görevli vaiz olmanın neler gerektirdiğini birebir gördüler. Gilead Okulunun 126. sınıfına davet edildiklerinde ne kadar mutlu olduklarını tahmin edebilirsiniz. Onlar şu anda Mozambik’te görevli vaiz olarak hizmet ediyor.

Bu kadar çok kardeşin hasadı toplamak için farklı ülkelerden geldiğini ve ihtiyaç bölgelerindeki kardeşlerle birlikte canla başla çalıştığını görmek bizi derinden etkiliyor (Yuhn. 4:35). Gana’da her hafta ortalama 120 kişi vaftiz ediliyor. Hizmet etmek için Gana’ya giden 17 kardeş gibi dünya çapında iyi haberi duyuran binlerce kişi Yehova’ya olan sevgilerinden dolayı harekete geçiyor. Onlar daha fazla müjdeciye ihtiyaç duyulan bölgelerde hizmet ederek ‘kendilerini gönüllü olarak sunuyorlar.’ Böyle istekli işçiler Yehova’nın yüreğini ne kadar sevindiriyor olmalı (Mezm. 110:3; Özd. 27:11).