१

• ईयोबचा खरेपणा आणि संपत्ती (१-५)

• सैतान ईयोबच्या हेतूंबद्दल शंका व्यक्‍त करतो (६-१२)

• ईयोब आपली संपत्ती आणि मुलं गमावतो (१३-१९)

• ईयोब देवाला दोष देत नाही (२०-२२)

२

• सैतान पुन्हा ईयोबच्या हेतूंबद्दल शंका व्यक्‍त करतो (१-५)

• सैतानाला ईयोबच्या शरीराला हानी करण्याची परवानगी (६-८)

• ईयोबची बायको म्हणते: “देवाची निंदा करा आणि मरा!” (९, १०)

• ईयोबचे तीन मित्र येतात (११-१३)

 ३

• ईयोब आपल्या जन्माबद्दल दुःख व्यक्‍त करतो (१-२६)

  • त्याच्यावर संकट का आलं, असं विचारतो (२०, २१)

४

• अलीफजचं पहिलं भाषण (१-२१)

  • ईयोबच्या खरेपणाची थट्टा करतो (७, ८)

  • अदृश्‍य व्यक्‍तीचा संदेश सांगतो (१२-१७)

  • देवाचा आपल्या सेवकांवर भरवसा नाही (१८)

५

• अलीफजचं पहिलं भाषण पुढे सुरू (१-२७)

  • देव बुद्धिमानांना त्यांच्याच चलाखीत पकडतो (१३)

  • ईयोबने देवाची शिकवण नाकारू नये (१७)

६

• ईयोबचं उत्तर (१-३०)

  • त्याचं वेड्यासारखं बडबडणं योग्य आहे, असं म्हणतो (२-६)

  • त्याला सांत्वन देणारे धोकेबाज आहेत (१५-१८)

  • “प्रामाणिक शब्द मनावर घाव करत नाहीत!” (२५)

७

• ईयोबचं उत्तर पुढे सुरू (१-२१)

  • जीवन सक्‍तीच्या मजुरीसारखं आहे (१, २)

  • “तू मला आपलं निशाण का बनवलं आहेस?” (२०)

८

• बिल्ददचं पहिलं भाषण (१-२२)

  • ईयोबच्या मुलांनी पाप केलं असं सुचवतो (४)

  • जर तू शुद्ध असतास, तर देवाने तुला वाचवलं असतं (६)

  • ईयोब दुष्ट आहे असं सुचवतो (१३)

९

• ईयोबचं उत्तर (१-३५)

  • नाशवंत माणूस देवासोबत वाद करू शकत नाही (२-४)

  • देव गूढ कार्यं करतो (१०)

  • कोणी देवाशी वाद करू शकत नाही (३२)

१०

• ईयोबचं उत्तर पुढे सुरू (१-२२)

  • देव माझ्याशी भांडत आहे (२)

  • देवाची आणि ईयोबची तुलना (४-१२)

  • मला थोडा तरी आराम मिळेल (२०)

११

• सोफरचं पहिलं भाषण (१-२०)

  • विनाकारण बडबड करण्याचा ईयोबवर आरोप (२, ३)

  • ईयोबला चुकीचं काम सोडून द्यायला सांगतो (१४)

१२

• ईयोबचं उत्तर (१-२५)

  • “मी काही तुमच्यापेक्षा कमी नाही” (३)

  • “मी थट्टेचा विषय बनलोय” (४)

  • देवाजवळ बुद्धी आहे (१३)

  • देव न्यायाधीश आणि राजांपेक्षा श्रेष्ठ (१७, १८)

१३

• ईयोबचं उत्तर पुढे सुरू (१-२८)

  • मी देवाशी बोलीन (३)

  • तुम्ही बिनकामाचे वैद्य आहात (४)

  • “मी निर्दोष आहे, हे मला माहीत आहे” (१८)

  • देव आपल्याला वैरी का समजतो, असं विचारतो (२४)

१४

• ईयोबचं उत्तर पुढे सुरू (१-२२)

  • मानवाचं आयुष्य फक्‍त काही काळाचं आणि दुःखाने भरलेलं (१)

  • “झाडासाठीही आशा असते” (७)

  • “कृपा करून, मला कबरेत लपव” (१३)

  • “माणसाचा मृत्यू झाल्यावर तो पुन्हा जगू शकेल का?” (१४)

  • “मला पुन्हा पाहण्यासाठी तू आतूर होशील” (१५)

१५

• अलीफजचं दुसरं भाषण (१-३५)

  • ईयोबला देवाचं भय नसल्याचा दावा करतो (४)

  • ईयोबला गर्विष्ठ म्हणतो (७-९)

  •  “देवाला तर आपल्या स्वर्गदूतांवरही भरवसा नाही” (१५)

  • ज्याच्यावर संकट येतं तो दुष्ट असतो (२०-२४)

१६

• ईयोबचं उत्तर (१-२२)

  • “तुमचं सांत्वन मला त्रासदायक वाटतं!” (२)

  • देवाने मला आपलं निशाण बनवलंय असं म्हणतो (१२)

१७

• ईयोबचं उत्तर पुढे सुरू (१-१६)

  • “थट्टा करणाऱ्‍यांनी मला घेरलंय” (२)

  • “त्याने मला लोकांमध्ये थट्टेचा विषय बनवलंय” (६)

  • “कबर माझं घर होईल” (१३)

१८

• बिल्ददचं दुसरं भाषण (१-२१)

  • पापी लोकांसोबत काय होतं याचं वर्णन करतो (५-२०)

  • ईयोब देवाला ओळखत नाही असं सुचवतो (२१)

१९

• ईयोबचं उत्तर (१-२९)

  • मित्रांचं ताडन नाकारतो (१-६)

  • सगळ्यांनी मला सोडून दिलंय असं म्हणतो (१३-१९)

  • “मला सोडवणारा जिवंत आहे” (२५)

२०

• सोफरचं दुसरं भाषण (१-२९)

  • ईयोबने अपमान केलाय असं म्हणतो (२, ३)

  • ईयोब दुष्ट आहे असं सुचवतो (५)

  • ईयोबला पाप करायला आवडतं असं म्हणतो (१२, १३)

२१

• ईयोबचं उत्तर (१-३४)

  • दुष्टांची भरभराट का होते (७-१३)

  • सांत्वन करणाऱ्‍यांचा खोटेपणा उघड करतो (२७-३४)

२२

• अलीफजचं तिसरं भाषण (१-३०)

  • “माणूस देवाच्या काही उपयोगाचा आहे का?” (२, ३)

  • ईयोब लोभी आणि अन्यायी असल्याचा आरोप करतो (६-९)

  • “देवाकडे परत ये, म्हणजे तो तुला पुन्हा समृद्ध करेल” (२३)

२३

• ईयोबचं उत्तर (१-१७)

  • देवासमोर आपला वाद नेण्याची इच्छा व्यक्‍त करतो (१-७)

  • देव सापडत नाही असं म्हणतो (८, ९)

  • “मी कधीही उजवीडावीकडे वळलो नाही” (११)

२४

• ईयोबचं उत्तर पुढे सुरू (१-२५)

  • “देव एक वेळ का ठरवत नाही?” (१)

  • देव दुष्टतेला परवानगी देतो असं म्हणतो (१२)

  • पापी लोकांना अंधार आवडतो (१३-१७)

२५

• बिल्ददचं तिसरं भाषण (१-६)

  • माणूस देवासमोर निर्दोष कसा असू शकतो (४)

  • ईयोबचा खरेपणा व्यर्थ आहे असा दावा करतो (५, ६)

२६

• ईयोबचं उत्तर (१-१४)

  • “व्वा! दुर्बळ माणसाला तू चांगलीच मदत केलीस!” (१-४)

  • देवाने पृथ्वीला निराधार टांगलंय (७)

  • देवाच्या कार्यांची फक्‍त किनार (१४)

२७

• खरेपणा टिकवून ठेवायचा ईयोबचा निश्‍चय (१-२३)

  • “मरेपर्यंत मी माझा खरेपणा सोडणार नाही!” (५)

  • दुष्टांना आशा नाही (८)

  • “तुमची भाषणं इतकी अर्थहीन का वाटतात?” (१२)

  • दुष्टाकडे काहीच उरत नाही (१३-२३)

 २८

• ईयोब मौल्यवान वस्तूंची तुलना बुद्धीशी करतो (१-२८)

  • माणसाचं खाणकाम (१-११)

  • बुद्धीचं मोल मोत्यांपेक्षाही जास्त (१८)

  • यहोवाची भीती बाळगणं ही खरी बुद्धी (२८)

२९

• ईयोब संकटं येण्याआधीचे चांगले दिवस आठवतो (१-२५)

  • शहराच्या फाटकाजवळ आदर (७-१०)

  • त्याने पूर्वी केलेली न्यायाची कार्यं (११-१७)

  • सर्व त्याचा सल्ला ऐकायचे (२१-२३)

३०

• ईयोब आपल्या बदललेल्या परिस्थितीचं वर्णन करतो (१-३१)

  • मूर्ख लोक टिंगल करतात (१-१५)

  • देवाकडून काहीच मदत नाही असं वाटतं (२०, २१)

  • माझी कातडी काळवंडली आहे (३०)

३१

• ईयोब आपल्या खरेपणाचं समर्थन करतो (१-४०)

  • “डोळ्यांसोबत करार” (१)

  • देवाने तोलून पाहावं असं म्हणतो (६)

  • व्यभिचारी नाही (९-१२)

  • पैशाचा लोभी नाही (२४, २५)

  • मूर्तिपूजक नाही (२६-२८)

३२

• अलीहू नावाचा तरुण चर्चेत सामील होतो (१-२२)

  • ईयोबवर आणि त्याच्या मित्रांवर भडकतो (२, ३)

  • मोठ्यांना मान देऊन, बोलण्याआधी वाट पाहतो (६, ७)

  • फक्‍त वयामुळे शहाणपण येत नाही (९)

  • अलीहू बोलायला आतुर (१८-२०)

३३

• ईयोब स्वतःला नीतिमान समजत असल्यामुळे अलीहू ताडन करतो (१-३३)

  • खंडणी मिळाली (२४)

  • तारुण्यातला उत्साह परत मिळावा (२५)

३४

• अलीहू देवाच्या न्यायाचं आणि मार्गांचं समर्थन करतो (१-३७)

  • देवाने न्याय नाकारला असं ईयोब म्हणतो (५)

  • देव कधीच दुष्टपणे वागत नाही (१०)

  • ईयोबला काही माहीत नाही (३५)

३५

• ईयोबच्या चुकीच्या तर्कांकडे अलीहू लक्ष वेधतो (१-१६)

  • ईयोब स्वतःला देवापेक्षा जास्त नीतिमान म्हणतो (२)

  • देव इतक्या उंचावर, की पापामुळे त्याचं नुकसान होत नाही (५, ६)

  • ईयोबने देवाची वाट पाहावी (१४)

३६

• देवाच्या महानतेची अलीहू स्तुती करतो (१-३३)

  • आज्ञाधारक समृद्ध होतात; दुष्टांना नाकारलं जातं (११-१३)

  • देवासारखा शिक्षक कोण (२२)

  • ईयोबने देवाचा महिमा करावा (२४)

  • देवाच्या महानतेची आपण कल्पनाही करू शकत नाही (२६)

  • पाऊस आणि वीज यांवर देवाचं नियंत्रण (२७-३३)

३७

• नैसर्गिक शक्‍तींमधून देवाची महानता दिसते (१-२४)

  • देव माणसाचं सर्व कामकाज ठप्प पाडू शकतो (७)

  • देवाच्या अद्‌भुत कार्यांबद्दल विचार करायला सांगतो (१४)

  • देवाला पूर्णपणे समजणं माणसाच्या आवाक्याबाहेर (२३)

  • माणसाने स्वतःला बुद्धिमान समजू नये (२४)

३८

• माणूस किती लहान आहे याची यहोवा जाणीव करून देतो (१-४१)

  •  “पृथ्वीचा पाया घातला तेव्हा तू कुठे होतास?” (४-६)

  • देवाच्या मुलांनी जल्लोष केला (७)

  • निसर्गातल्या गोष्टींबद्दल प्रश्‍न (८-३२)

  • “आकाशावर नियंत्रण करणारे कायदे” (३३)

३९

• प्राण्यांच्या सृष्टीवरून माणसाचं अज्ञान कळून येतं (१-३०)

  • रानशेळ्या आणि हरिणी (१-४)

  • रानगाढव (५-८)

  • रानबैल (९-१२)

  • शहामृगी (१३-१८)

  • घोडा (१९-२५)

  • ससाणा आणि गरुड (२६-३०)

४०

• यहोवा आणखी प्रश्‍न विचारतो (१-२४)

  • आपल्याकडे उत्तर नाही हे ईयोब कबूल करतो (३-५)

  • “तू माझ्या न्यायीपणावर शंका घेतोस का?” (८)

  • देव शक्‍तिशाली बेहेमोथचं वर्णन करतो (१५-२४)

४१

• देव अद्‌भुत लिव्याथानचं वर्णन करतो (१-३४)

४२

• ईयोबचं यहोवाला उत्तर (१-६)

• तीन मित्रांना दोषी ठरवलं जातं (७-९)

• यहोवा ईयोबला पुन्हा समृद्ध करतो (१०-१७)

  • ईयोबची मुलं आणि मुली (१३-१५)