เอสเทลล์ *คุณแม่ที่มีลูกหลายคนซึ่งไปโบสถ์เป็นประจำเล่าว่า “ฉันบอกอาจารย์ที่โบสถ์ว่าฉันอยากเรียนคัมภีร์ไบเบิล.” แต่ศาสนาจารย์ไม่เคยสนใจที่จะสอนเธอเลย. ในที่สุด เธอก็เลิกไปโบสถ์. เธอเล่าต่อว่า “เจ้าหน้าที่ของโบสถ์เขียนจดหมายมาบอกฉันทำนองว่าถ้าฉันไปโบสถ์ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แค่ส่งเงินไปก็พอ. ฉันคิดว่า ‘พวกเขาไม่สนใจว่าฉันจะไปโบสถ์ไหม พวกเขาสนใจแต่เงินของฉัน.’”

แองเจลีนา ซึ่งเคยเป็นคนเคร่งศาสนาเล่าว่า “ทุกครั้งที่ไปนมัสการที่โบสถ์ จะมีการส่งตะกร้าผ่านหน้าสมาชิกทุกคนสามครั้ง และเราก็ต้องใส่เงินทุกครั้ง. พวกเขาต้องการแต่เงิน. ฉันคิดในใจว่า ‘พวกเขาไม่มีพระวิญญาณของพระเจ้าเลย.’”

ศาสนาที่คุณรู้จักเรียกร้องหรือกดดันให้สมาชิกบริจาคเงินไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมไหม? การกระทำเช่นนี้สอดคล้องกับคัมภีร์ไบเบิลไหม?

พระเยซูผู้ก่อตั้งศาสนาคริสเตียนตรัสว่า “พวกเจ้าได้รับเปล่าๆ จงให้เปล่าๆ.” (มัดธาย 10:8) ข่าวสารในคัมภีร์ไบเบิลไม่อาจตีค่าเป็นเงินได้ และทุกคนที่แสวงหาควรได้รับข่าวสารนี้.

คริสเตียนในยุคแรกจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายในประชาคมอย่างไร?

คริสเตียนทุกคนบริจาค “อย่างที่เขามุ่งหมายไว้ในใจ ไม่ใช่ด้วยฝืนใจหรือถูกบังคับ เพราะว่าพระเจ้าทรงรักผู้ที่ให้ด้วยใจยินดี.” (2 โครินท์ 9:7) อัครสาวกเปาโลกล่าวว่า “เราทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อจะไม่ให้คนหนึ่งคนใดในพวกท่านมีภาระต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก ขณะที่ประกาศข่าวดี.” (1 เทสซาโลนิเก 2:9) เปาโลหาเลี้ยงตัวเองด้วยการเป็นช่างทำเต็นท์ระหว่างที่ทำงานประกาศเผยแพร่.—กิจการ 18:2, 3

โดยปกติแล้ว พยานพระยะโฮวาประชุมกันในหอประชุมราชอาณาจักรที่สร้างขึ้นแบบเรียบง่าย. พวกเขาจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายอย่างไร? พวกเขาไม่ส่งถาดผ่านหน้าสมาชิกทุกคนเพื่อขอรับบริจาคหรือแจกซองเรี่ยไรเงิน. แต่ใครก็ตามที่เห็นคุณค่าการประชุมที่พยานพระยะโฮวาจัดขึ้นสามารถใส่เงินลงในกล่องบริจาคที่หอประชุมได้โดยสมัครใจ.

แน่นอนว่าวารสารที่คุณอ่านอยู่นี้มีค่าใช้จ่ายในการจัดพิมพ์และการขนส่ง แต่คุณจะไม่เห็นหน้าโฆษณาหรือแบบฟอร์มขอรับบริจาค. จุดประสงค์สำคัญของวารสารนี้คือเพื่อเผยแพร่ความจริงจากคัมภีร์ไบเบิล.

คุณคิดอย่างไร? วิธีการเช่นนี้สอดคล้องกับคำตรัสของพระเยซูและแบบอย่างของคริสเตียนในยุคแรกไหม?