1. யெ-கோ-வா தன்-னை உ-யி-ராய் நே-சிப்-போர்

எல்-லோர்க்-கும் உண்-மை-யா-ன-வர்.

பக்-தி, வை-ராக்-யம் கொண்-டு நாம் வாழ்-வ-தால்,

வ-ரும் இ-ழப்-பை அ-றி-வார்.

வீ-டு, கு-டும்-பம், நண்-பர்-கள் இ-ழந்-தால்,

ப-லன் அ-ளிப்-பார் நம்-புங்-கள்.

நே-ச நெஞ்-சங்-கள் இப்-போ-தே த-ரு-வார்!

பூஞ்-சோ-லை-யும் தந்-தி-டு-வார்!

2. துன்-பங்-கள் த-ரும் ச-ம-யம் வந்-தி-டும்.

பா-ரம்-போல் நம்-மை அ-ழுத்-தும்.

வாழ்க்-கை க-வ-லை தி-ண-ற செய்-தி-டும்.

நெஞ்-சம் கு-ழம்-பித் த-விக்-கும்.

ஜெ-பம் கேட்-ப-வர் ஆ-று-தல் த-ரு-வார்.

தே-வன் நம் தே-வை அ-றி-வார்.

தம் வார்த்-தை, சக்-தி, நண்-பர்-கள் மூ-ல-மாய்

அன்-பா-க அ-ணைத்-துக்-கொள்-வார்.